my rodzice ukochanych Dzieci które zasnęły, nigdy nie będziemy tymi samymi ludźmi co wcześniej, nie będzie nam dane patrzeć jak dorastają i rosną
jest w nas ciągła tęsknota która rozrywa serce i nieopisany ból
ludzie nie rozumieją nas i nie starają się nawet bo tak im łatwiej, dlatego często zostawieni cierpimy w samotności
mój Kacperek miałby 8 miesięcy, od pół roku nie ma Go z nami, nadal nie mogę znieść tej myśli że na Niego nie spojrzę nie przytulę Go już nigdy, taka panuje u mnie pustka...
moja Kruszyna zasnęła 30 czerwca, miałam wakacje (jestem nauczycielką) najtrudniejsze w życiu , strasznie bałam się powrotu do pracy, ale na szczęście mądrzy ludzie przytulili bez słowa a reszta zamilkła, z perspektywy czasu patrząc bliskie moje koleżanki pomogły mi będąc i rozmawiając, choć były często momenty że wymiękałam i chciałam już tam nie powrócić
każdy dzień, każda minuta to nieokiełznana tęsknota ...
jesteśmy skazani by zaprzyjaźnić się z nią , bo ona stała się naszą towarzyszką
życzę Ci z całego serca spokoju i mądrych ludzi na swej drodze życia
pisz tutaj to pomaga, ja nie dałabym rady wrócić do świata gdyby nie pomoc płynąca z Waszych dobrych serc
moje gg5638785
pozdrawiam serdecznie
dla Twojego Synunia (********)
marta
dla mojego Kacperka (*)
1.05.2006 - 30 .06 2006
... bo miłość nigdy nie ustaje...
|
Re: ...a jak Wy sobie z tym radzicie?
