Droga Magdo! Jakże ja się nie mogłam doczekac kiedy mi oddadzą mojego synka...jakże już wtedy strasznie tęskniłam ....nie wyobrażałam sobie żeby mógł ktoś inny ubrac moje dziecko. Przecież mógłby to zrobic nie tak ...przecież to ja zawsze mu pomagałam i jak był chory i jak był mały nie mogłabym dalej chyba życ nie wybaczyłbym sobie gdyby ktoś mi tego zabronił...kiedyś powiedziałam mojej przyjaciółce ...."pamiętaj gdyby cokolwiek się stało twoim dzieciom nigdy nie pozwól aby ktoś inny ubrał twoje dziecko ." Wiesz jak go tak tuliłam to mu śpiewałam kołysanki ...zawsze tak robiłam i zasypiał . Teraz też spał ...a żeby spał spokojnie to mu długo je śpiewałam.Potem przyjechali po niego z trumną-musiałam go tam położyc ... Wsadziłam mu do trumny jego ulubionego pluszaka- smerfa ... Magda mój synek o 8.00 był wesołym chłopczykiem a o 10.00 był już w stanie śmierci mózgowej ... Oddałam im go tylko na chwilę to był tylko trzeci migdałek ...to miało trwac góra pół godziny...a oni mi go nie oddali...oni mi go zabili... Bartczak
...do mamy stefci .
