Tak sobie my¶lę, że najgorsza to jest ta bezradno¶ć...Wiecie dla mnie kiedy¶ nie było rzeczy niemożliwych...zawsze na wszystko potrafiłam znaleĽć dobre rozwi±zanie. A tu dobija człowieka najbardziej to, że w tej najważniejszej sprawie w swoim życiu nie mogę zrobić nic...zupełnie nic...po prostu jestem bezradna... Jedyne co pozostaje to życie...jakie ono będzie ciężko powiedzieć...bo dobrze dzisiaj wiemy, ze nie na wszystko jednak ma się wpływ...Ale tak sobie my¶lę, ze kurcze przed nami jeszcze "tyle lat" i ja chyba nie chcę żyć tak jak teraz...bo to nie życie - to po prostu wegetacja...Ja cały czas mam wrażenie, że żyję w koszmarnym ¶nie, że pewnego dnia się zbudzę i wszystko będzie dobrze...Ciężko jest tak po prostu przyj±ć do wiadomo¶ci, ze naszych ukochanych dzieci już nie ma...ciężko jest to zrozumieć...jedyne co pozostaje to nauczyć się z tym żyć i walczyć, walczyć z całych swoich sił o ten "nasz kawałek nieba"...Przecież mamy "tam na górze najlepsze" wsparcie jakie można mieć - nasze dzieci...Już one zagadaj± gdzie i u kogo trzeba żeby ich rodzice tu na ziemi mogli zaznać w końcu ukojenia ich bólu... Wiele sił dla Nas wszystkich...oj wiele - bo będ± potrzebne Dla Naszych Dzieci (*)(*)(*) ------------------------------------------------------------------- "Czas upływa... Z róż opadaj± płatki, ale nie ciernie."
Re: Mój synek Kubu¶:( 14.05.2010r [*]
