Beatko...
Pisałam do Ciebie kiedy przeczytałam o Twojej Córeczce. Pisałam, że myślę o Was bo modlić się nie potrafię. Ale wiem jak ciepło myślę.
I wiem też jak bardzo Cię rozumiem.
Pierwszego Synka straciliśmy 1 grudnia 2004 roku. Krótko potem były święta i nawet osoby z mojej najbliższej rodziny nie rozumiały, że mogę zupełnie nie chcieć tych świąt, że mogę zupełnie nie chcieć krzywić twarzy w sztucznym uśmiechu...
Rok później, poza nami-najbliższymi, nikt nie pamiętał, że to jest DATA naszego Synka. Każdy ma jakąś datę... niektórzy jedną, tym bardziej istotną...
17 sierpnia 2005 roku straciliśmy naszego drugiego Synka.
Wszyscy nabrali wody w usta. Zachowywali się jakby nigdy nie istniał. A On był! Budził się we mnie, przeciągał, zasypiał... (czemu to nie przestaje boleć choć na chwilę...?)
Poza mną, mężem i naszymi dziewczynkami nikt nie pamiętał by 17 sierpnia tego roku zapalić "roczną" lampkę. Boli.
Mam żal do rodziny i przyjaciół. Tak, wiem... każdy ma własne problemy ale ja pamiętam o ich datach. Może nie o wszystkich ale o tych najważniejszych tak. A oni zapomnieli. I tego im nie zapomnę. Czy tak wiele chcę...?
Trzymaj się ciepło.
Jestem z Wami myślami i zawsze będę.
ewel
Mama 2 ziemskich córek i 2 synków w niebie [*][*]
|
Re: Żal do najbliższych
