"Mój smutek jak rzeka -
Muszę pozwolic Mu by biegł,
Ale sama zdecyduję,
Gdzie będzie jego brzeg.
Czasami zabiera mnie rwący prąd
Falą żalu i smutku zalewa budząc trwogę,
Lecz zawsze znajduję spokojne wody,
Gdzie znów odpocząc mogę.
Rozbijam się o skały gniewu,
Moja wiara znika gdzieś i odpływa,
Lecz są inni pływacy,
Którzy wiedzą czego mi potrzeba.
Ich kochające dłonie podtrzymują mnie,
Gdy nurt zbyt szybko odpływa w złą stronę,
A ktoś dobry wysłucha mnie,
Gdy w odmętach bezradnie tonę.
Rzeka smutku to proces
Pozostawiania za sobą przeszłości.
Płynąc nurtem nadziei,
Dotrę w końcu do brzegu przyszłości"
Dziękuję, że tez i Wy drogie mamy jesteście dla mnie Pływakami, których tak potrzebuję...
{(**)}
Kasia
Mateuszku {*} Adasiu {*} Każdego dnia kocham Was bardziej... Dziś - jeszcze więcej niż wczoraj, a i tak mniej niż jutro. Wasza na zawsze Mama
|
Re: Nie potrafię tego pojąć...Dla MAM
