Wikuniu,
mój Mały Cudzie, moja ukochana
Królewno. Trzy lata bez Ciebie.
Nie potrafię opisać mojej tęsknoty. Pewnych rzeczy
nie da się nazwać słowami. Tak bardzo Cię kocham... mimo czasu, który nas dzieli.
Śniłaś mi się Skarbie. Mogłam Cię przytulić, pocałować. To więcej niż oczekiwałam
ale chcę więcej. Przychodź do mnie Moje Serce, przychodź częściej. Chcę chociaż mieć
świadomość, że jesteś szczęśliwa. Chciałbym krzyczeć na całe gardło: WRÓĆ DO MNIE... WRÓĆ...
Kocham Cię i będę Cię kochać do końca moich ziemskich dni. Czekaj na mnie, Wiktorio,
czekaj, Moje Serce.
"... jak łza spod rzęs, wypłakana skrycie,
tak sens ma
śmierć... i ma sens życie..."
Href="http://www.youtube.com/watch?v=Vm0pXaAtVtY"
target="_blank">http://www.youtube.com/watch?v=Vm0pXaAtVtY
.
Beata,
mama Krzysia, Wiktorii [*] i Adrianka.
|
Re: Córeńko - jak mam rzucić pierwszą garść
ziemi...
