Do Franusia...
Byłe¶ z nami, zaledwie przez 4 miesi±ce,
wówczas w naszym domu jasno ¶wieciło słońce,
Twój u¶miech rozeselał serca kochaj±ce,
Chciało się z Tob± być, to było buduj±ce.
Teraz cisza nastała, Ty już jeste¶ w niebie,
Nasze serce pęka, bo tęsknimy do Ciebie,
Pragnęli¶my zobaczyć jak chodzić zaczynasz,
I mówić, ale znikła, ta nasza kruszyna.
Wierzymy, iż do Pana modlisz się za nami,
I czuwasz nad kochaj±cymi rodzicami,
Babciami, dziadkami, jak również pradzadkami,
Którzy Ciebie kochali całymi sercami.
Jeste¶ w chórze anielskim, chyba nie najmniejszym,
Dla nas byłe¶ syneczku, z wszystkich naj¶licznejszy,
Chcieli¶my Ci, też ubrać choinkę na ¶więta,
A Ciebie nie ma wsród nas, rzecz jest niepojęta.
"Jezus malusienki", już Ci nie za¶piewamy,
Albowiem przekroczyłe¶ Ty niebieskie bramy,
Ani kolędy:"lulaj że Jezuniu lulaj".
Teraz za nas Boże, do serca go przytulaj!
Teraz z chórem aniołów, ¶piewał dla nas będziesz,
Choć Cię nie zobaczymy, przyjdziesz po kolędzie,
Że dusza żyje, my w to ¶więcie wierzymy,
I że się z ni± na końcu ¶wiata zobaczymy.
Z każdego k±ta żało¶ć człowieka ujmuje,
A serce swej pociechy darmo upatruje.
Panie Boże, przymnóżna wiary i daj siły,
Aby się nasze rany szybciej zabliĽniły.
Matko przenaj¶więtsza, która nasz ból dobrze znasz,
Zaopiekuj się nami i nie opuszczaj nas!
Prababcia Zofia Pawłowska
|
Re: Franu¶ Aniołek - wiersz napisany przez prababcię
