każdy cierpi na swój własny sposób, tęsknota i ból widoczne są w naszych gestach spojrzeniach...
nie uważaj że za mało płakałaś to nie ma sensu bo w ten sposób patrzysz oczami innych ludzi bo tak trzeba...
mój żal za utraconym największym Skarbem nigdy nie ustanie, tęsknota wciąż kołacze w moim sercu i ból mego istnienia bez mego Kacperka oblany potokiem łez , najmniejsze wspomnienia nie obejdą się u mnie bez łez, taka jestem...
każdy inaczej przeżywa i radość i smutek ale czy warto porównywać to z odczuciami innych bo w inny sposób to u nas widać?
moja Droga Koleżanko patrz w swoje serce i tylko bliskich oczy i to wystarczy ...
nic innego się nie liczy ,tylko bliscy i kochający Was i Twoje Dzieci Ludzie będą z Wami i oni odwiedzać będą Twoje Maleństwa
nie przejmuj się tą ''rodziną" która jest tylko z obrazka, żyj po swojemu...
to pomaga podźwignąć ten ciężar cierpienia jaki nam dał los
mija dziś 7 miesięcy bez mojego Kacperka, to tak boli ...
uczę się żyć według swoich zasad, część rodziny zostawiła nas samych udając że nic się nie stało, ja zapominam powoli i och istnieniu ... to pozwala mi wrócić do świata...
Twoim Dziecinkom (**)(**)
Tobie życzę spokoju i pisz tu znajdziesz zrozumienie i nadzieję...
uczę się p
marta
dla mojego Kacperka (*)
1.05.2006 - 30 .06 2006
... bo miłość nigdy nie ustaje...
|
Re: za mało płakałam...
