Droga Sylwio ! - jako aniołkowa mama proszę Cię, usilnie proszę Ciebie i inne załamane, osierocone mamy - nie poddawajcie się!
Musisz przeżyć tak jak każda z nas tą żałobę, musisz dać upust wszystkim nagromadzonym emocjom, od żalu i bezsilności po złość i zwątpienie.U każdej z nas czas trwania tego cierpienia jest inny.To wcale nie znaczy, że niektóre np.kochają mniej.Nie jest łatwo uwierzyć, że ta trauma złagodnieje kiedy wszystko jest takie świerze w Twojej pamięci.Ale uwierz mi i innym mamom, że tak się stanie.I masz rację - jestes potrzebna swojej córeczce - ale nie tam gdzie Ona teraz jest, tylko tu na ziemi.Nie będę Ci pisać, że swoim chłopcom jesteś teraz potrzebna najbardziej.Przecież wiesz o tym doskonale.Jesteś wspaniałą mamą! I tak naprawde jedyne co możesz teraz zrobic dla swojego Aniołka to pielęgnować o Nim pamięć, bez względu na to jak bardzo bolesne będą te wspomnienia.Kochaj WSZYSTKIE swoje dzieci jednakowo i uwierz, że nadzieja potrafi zakwitnąć nawet na lodzie a cierpienie uszlachetnia.Nie szukaj przyczyny w śmierci swojego Maleństwa bo od tego można zwariować.Rozmawiaj z Mają i pozwól sobie na okazywanie uczuć zamiast je tłumić.Wierzę, że sobie poradzisz.Ja dałam radę, chociaż nie było to łatwe i nadal nie jest.Jestem mamą trzech Aniołków i miewam chwile gdy życie traci sens.Ale nauczyłam się dostrzegać sens w bezsensie i prawdę w zamęcie kłamstw.Dla mnie kłamstwem jest stwierdzenie, że nic nie dzieje się bez przyczyny.Wolę myśleć, że tak poprostu musi być...
Życzę Ci słońca mimo wszystko i powrotu do życia radosnego.Trzymaj się cieplutko.D.Mama trzech Aniołków.
|
Re: Ja chyba zwariuję
