Świat stanął dziś na głowie. Prababcia stoi nad grobem swojej prawnuczki, dziadkowie i rodzice uczestniczą w pogrzebie swojej wnuczki i córeczki. To Zosia powinna stanąć nad naszymi grobami, to Ona powinna nas wszystkich żegnać.
Staje mi dzisiaj przed oczami scena z serialu "Dom" i chciałoby się powiedzieć za jednym z bohaterów tego filmu " Tak się Panie Boże nie robi. Po cóż zabrałeś nam tę małą Zosię, do czego Ona tam Ci była potrzebna? Siedzisz wysoko na niebie i widzisz te wszystkie cmentarze, a na nich miliony mogił. Przecież dusze ich wszystkich są już u Ciebie. Po coż Ci jeszcze ta mała Zosia?"
Ona była potrzebna nam tutaj na ziemi. To Ona miała opiekować się swoim małym braciszkiem Jasiem, który zaledwie przed ośmioma tygodniami przyszedł na świat. To Ona oczekiwała Go od dawna, wszystko o nim wiedziała, widziała jego zdjęcia kiedy był jeszcze w łonie swojej mamy. To Zosia miała ściskać i całować swoje małe kuzynki Marysię i Anię.
Komóż ja teraz będę gotował galaretkę malinową, komuż zrobie wiśniowy kisiel, komuż upiekę gofra z dżemem? Tak szybko odeszłaś od nas Zosiu, że nawet nie zdążyłem nauczyć Cię jeździć na rowerze, chociaż obiecywałem ci to przez całe lato.
Serce pałało we mnie mocniej, kiedy ty do mnie mówiłaś dziadku. Dźwięczą mi jeszcze w uszach Twoje ostatnie słowa, które wypowiedziałaś do mnie ostatniej Twojej wizyty w sobotę u nas w domu.Już po zakończonych odwiedzinach będąc już zapięta w foteliku otworzyły się jeszcze drzwi i powiedziałaś " Dziadku jak to dobrze, że udały Ci się te ostatnie gofry" Ostatnie gofry, które zabrałaś ze sobą dla Jasia i babci Mani.
Zosiu! Dzisiaj są Twoje szczególne urodziny, masz 4 lata i 4 miesiące. Jak zapewne wiesz przedwczoraj były też moje urodziny. Przed piecioma laty w dniu moich urodzin zadzwonił do mnie Twój tatuś Marek i przekazał mi miłą wiadomość, że Ty masz się urodzić, a ja zostanę dziadkiem. Celowo czekał z tą wiadomością do dnia moich urodzin, ażeby ta nowina była prezentem na moje urodziny.
W tym roku okrutny los sprawił mi szczególny prezent urodzinowy, prezent w postaci Twojego tragicznego wypadku, Twojego cierpienia w szpitalu, Twojej Smierci i dzisiaj Twojego pogrzebu. Już nigdy nie będzie obchodzony dzień moich urodzin, nie będzie tortu ze świeczkami. Będzie tylko pierwsza, druga i kolejna rocznica Twojej śmierci.
Ale myślę Zosiu i mocno w to wierzę, że się jeszcze zobaczymy i spotkamy i to może już niedługo. I znowu gdzieś tam na niebiańskiej kuchence dziadek ugotuje Ci galaretkę malinową, zrobi Ci wiśniowy kisiel, upiecze Ci gofra z dżemem, a na niebiańskich ścieżkach nauczę cię jeździć na rowerze i tak razem będziemy kolarzować po całym niebie aż do końca świata.
Śpij w spokoju nasza ukochana siostrzyczko, córeczko i wnusiu.
Nie zapomnimy o Tobie nigdy.
Czekaj na mnie Zosiu. Nara!
Dziadek Stasiu
ps. Wszystko, każdy dzień, każda noc bez Zosi to koszmar, w którym słowa "nigdy" nabieraja innego znaczenia. Bo nie ma kogo szykować rano do przedszkola, nie ma komu czesać kitek i warkoczy, nie ma dla kogo gotować parówek i smażyć frytek z keczupem i pierogów leniwych i kotletów z kruszonką, nie ma z kim iść na plac zabaw na basen, nie ma dla kogo czytać co wieczór Franklina i z kim oglądać cliforda... nie ma Zosi.... zostały niedokończone rozmowy, niedokończone zabawy, nieprzeczytane książki, nieobejrzane bajki...został tylko pusty pokój, pusty fotelik w samochodzie i ogromna pustka w sercu...
26 stycznia pękło niebo:(
mama Aniołka Zosi
josia
|
Nara Zosia!
