Witajcie...
Nie było mnie tu dawno...to znaczy wchodziłam codziennie, codziennie czytałam Wasze posty, ale nie pisałam...nie dawałam rady i dalej nie daje... nie wiem czy mnie pamietacie, jestem mamą Aniołka Filipka który ur. i zm. 22.04.08 w 22tc.
Pod koniec czerwca po 8 tygodniach macierzyńskiego, bo tyle nalezy sie matce która straciła swoje ukochane dziecko, musiałam wrócić do pracy...myślałam, że to mi pomorze a wcale nie pomogło. Robię coś a w głowie cały czas tylko jedno, momentalnie oczy pełne łez i jak tu odebrac telefon kiedy głos drży, jak tu pokazać sie szefowi kiedy woła... i tłumaczenie koleżanka i kolegą z pracy co sie stało i dlaczego i wszystko od początku...to tak strasznie boli!!!!
Dzisiaj przypada właściwy termin porodu...to dopiero dzisiaj powinien urodzic się mój ukochane synek Filipek, dlaczego Bóg postanowił że urodzi się tak wczesnie...dlaczego nie pozwolił mi na to żeby był teraz tu zemną, tak bardzo mi go brakuje. Tyle bym oddała za to żeby cofnąc czas, za to żeby móc go znów zobaczyc i przytulić. W głowie mam cały czas obraz z tej feralnej nocy, cały czas widze tą sale, tych wszystkich ludzi wokół mnie i widze mojego synka jak trzymam go na rekach, jak go przytulam, całuje, głaszcze tak jakbym chciała nauczyć się jego na pamięć...pamietam dokładnie jak wyglądał, jakie miał usteczka, jakie miał włoski, jakie rączki, nóżki i takie malutkie paluszki, był taki śliczny...
Rodzina...rodzina chyba zapomniała...jedyna osoba to moja bratowa z która zawsze moge porozmawiać o tym co się stało...ona jedna chce...
Jakby tego było mała, jakby za mało było tych tragedi moja szwagierka również straciła dziecko. Po powrocie z wakacji poszła na wizyte bo dostała skurczy co 3minuty a była w 30tc...na wizycie okazało się że mały ma powazne wady i wielowodzie, szybko odesłali ją do szpitala. W szpitalu nie mogli dokładnie zbadac dziecka z powodu tych wód...po kilku dniach dostała skurczy, najpierw chcieli zatrzymac poród ale okazało się, że tętno spada więc szybko aby ratować dziecko zrobili cesarskie. Niesstety wady były dość poważne i malutkiego nie udało się uratować...za dużo szczęścia naraz...ktos nam pożałował tylko za co?!?!?!?! Co My wszystkie mamy Aniołków takiego zrobiłysmy żeby nas tak karać...za co?!?!?! Za to że byłybyśmy szczęsliwe, za to że kochamy tak bardzo, za to że tak chciałyśmy nasze dzieci...za to?!?!?! Nigdy nie będę wstanie tego zrozumieć...dlaczego tyle jest kobiet w ciazy pijących, palących, nie dbających o siebie i szczęsliwie rodzą swoje dzieci, których nie chciały albo których pozbywaja się zaraz po urodzeniu...dlaczego im jest dane urodzić i mieć to dziecko...dlaczego nam to jest odbierane?!?!?!
Nie potrafie zyć bez Niego...nie chce żyć bez niego...nie mam po co żyć...chciałabym zasnąć i się nie obudzić...ta pustka jest przerażająca, tak jakby kotś oderwał coś z mojego ciała i ten straszny ból serca aż ściska w gardle...DLACZEGO....?!?!?!
Dla Ciebie Syneczku (*)(*)(*)(*) i dla wszystkich Aniołków (*)(*)(*)(*)
Kocham Cię...
Weronika
Aniołek Filipek
(*+ 22.04.2008)
http://filipreszela.pamietajmy.com.pl/
|
Tyle chciałam Ci dać Filipku...tak bardzo tęsknie...
