Nie wiem jak mam pisac od niedawna mam komputer .Ciesze sie ze jestescie ze nie jestem sama.O tym ze moja córeczka umarła dowiedziałam się w 32 tygodniu ciazy nie mogłam uwiezyc przeciez wszystko było ok.Nikol była zdrowa a jednak odeszła podobno jeden przypadek na milion gdzie nie ma wytłumaczenia z punktu medycznego.Do dziś w to nie wierze i nie moge się pogodzic z jej śmiercią.To co było najbardziej bolesne to rodzic z tą okropną świadomościa ze nigdy nie usłyszę jej śmiechu,płaczu...Przezyłm wiele w swoim życiu ale to bardzo odbiło sie na mojej psyhice już nie jestem tą wesoła Kasia którą wszyscy znali nie potrafie sie cieszyc życiem a mam dla kogo życ.Boję się kolejnej ciaży a zarazem bardzo jej pragnę.Sama nie rozumiem siebie.Mój synek Oskar ma 7 lat tak bardzo czekał na siostrzyczke pytał dlaczego Bóg nam ja zabrał? Cóż mam mu powiedziec jeśli nawet ja tego nie wiem.Została mi po mojej Nikolce tylko bransoletka.Teraz jestem już spokojniejsza ale boję się lekarzy nie wiem czy mogę im zaufac .
|
niedługo minie rok a ja ciagle myśle o mojej małej Nikol
