Utracony mój, Aniele, Synku. Niby w sercu, niby obok, niby razem. Niby to ciągle za mało. Szczególnie dziś, w dzień dziecka utraconego. Czuję brak Ciebie kochanie. Widzę Ciebie, lecz już nie wyraźnieI. Tęsknie bardziej I coraz trudniej o tym mówić. Kocham Ciebie Aleksandrze Wiktorze :* Twoja mama. (*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*) Aleksander Wiktor, 2.06.11-11.07.11, Kocham Ciebie Syneczku http://aleksanderwiktorwojciechowski.pamietajmy.com.pl/index.php Poprzedni tematNastępny temat
Dla Ciebie mój Syneczku