Dzisiaj 6.10.2010, kolejny 2 rok bez mojego kochanego wnusia Wiktorka. Już by chodził, mówił, byłby naszą ogromną radością.
Ale nie mam nic, i chyba tak już pozostanie, bo dramat jaki przeżyli rodzice chyba dalej trwa.
Ciagle zadaje sobie pytanie- dlaczego?
dlaczego los bywa taki okrutny, tak ciężko doświadcza rodziców, dziadków.
Nie znajduję odpowiedzi i już jej nie szukam, bo nie ma sensu, poprostu- tak miało być.
Pocieszam sie tym, że jest mi coraz bliżej do mojego ukochanego wnusia Wiktorka.
NA ZAWSZE RAZEM WIKTORKU. Babcia marika
|
......... a miało być tak pieknie 2
