wszystko zaczeło sie pięknie poszliśmy na wizytę do lekarza gdyż spózniała mi się miesiączka okazało się ze jestem w 6 tyg ciąży strasznie się ucieszyłam gdyż zawsze chciałam być młoda mama:) kolejne wizyty nic nie wykazywały mój synuś rósł jak na drożdżach :) badania miałam rewelacyjne ... aż tu nagle w 4 miesiącu okazało się ze coś jest nie tak gdyż zaczeły mi odchodzić wody z dnia na dzień było ich coraz mniej.... a mój synuś czul się coraz gorzej... w 21 tyg ciąży poszliśmy na wizytę na badania prenatalne okazało się ze mój fabian w ogóle nie sika... miał nerki policystyczne... lecz na tym się nie skończyło pózniej miał przepuklinę mózgowa-rdzeniową,powiększone sreduszko, i płuca w pełni nie dorozwiniete ... zaczeło się mój koszmar... dnie przepłakane.. nie wiedzieliśmy co robić były 3 wyjścia: dolewać wód płodowych by dziecko podtrzymać przy życiu ale po urodzeniu nie miało by szans bo nie ma nerek ... wiec przeżyje może godzinę .... jak nie mniej.... 2 wybór to determinacja ciąży i mój syn zostanie pochowany w szpitalu... 3 wybór to ze doniosę ciąże do 9 miesiąca ciąży ale może mieć to uboczne skutki gdyż mogę już nie mieć dzieci ponieważ może mi obumrzeć pod serduszkiem i może wdać się infekcja .... po długim tygodniu myślenia z narzeczonym zgodziliśmy się na determinacje ciąży.... nie chciałam dolewać wód gdyż nie chciałam patrzeć jak mój syn umiera mi na oczach... wiec gdy poszłam do lekarza kazał mi zostać w szpitalu na patologi ciąży... podawano mi leki na wywołanie porodu... byłam tam piec dni ale wszystko 11 na 12 się zaczeło o 3:40 w nocy dostałam mocnych skurczy które nie dawały mi spać... ale podali mi coś na zmijsznie bólu i udało mi się iść spać.. Rano się zaczeło o godzinie 10 kiedy poszłam po następna dawkę leku okazała się ze jest rozwarcie na dwa centymetry ze będę rodzic.... cale szczęście nie byłam sama na porodówce sama byłam z narzeczonym który dodawał mi sil.... o 10:10 podali mi kroplówkę na wywołanie większych skurczy ból był nie do zniesienia to było okropne godziny leciały tak wolno gdy nadeszła wkońcu 11 podali mi zastrzyk skurcze były coraz silniejsze ... mineła kolejna godzina o 12 zaczełam nagle przeć kazałam mojemu narzeczonemu iść po lekarza bo rodzę... gdy lekarz przyszedł mój syn był odwrócony tyłeczkiem długo to nie trwało o 12:20 urodził się mój Fabian:( rodziłam pośladkowo to było okropne... zapytali mnie czy chce zobaczyć syna :( ale uznaliśmy z narzeczonym ze lepiej żebym go nie oglądała gdyż ta główka była zniekształcona i mogła dostać większego szoku i byłoby gorzej... teraz wiem ze tak nie jest ponieważ nie wiem jak wyglądał nie przytuliłam sobie go ostatni raz ... następnego dnia wyszłam ze szpitala okazało się ze możemy pochować syna ponieważ urodził się w 23 tyg ciąży a dzieci do 22 tyg mogą pochować w szpitalnym pochowku... z jednej strony się ucieszyłam mogłam sama wszystko zrobić ... 16.04.2010 odbył się pogrzeb mojego słoneczka:( byłam zdruzgotana byli rodzice moi i mojego narzeczonego rodzeństwo i nikt więcej... pogrzeb w rodzinnym gronie... do tej pory jest mi się ciężko z tego otrząsnąć...
zaczeło się pięknie a okazało sie koszmarem...:( Fabian 12.04.2010
