Opowiem Wam moją historię. Tak długo się wahałam, ale opowiem , wiem ,że zrozumiecie jak nikt........
To był piątek 24 listopad 2006. Wkroczyłyśmy z Oliwką w 30 tc. Cały dzień był jakiś dziwny i niezwykle spokojny....
Oliwka wcale się nie kręci, co było nie możliwe, bo należała do bardzo rychliwych maluszków. Ale na początku przyjełam to jako sen mojej malutkiej. Jadę do Warszawy do szkoły.......I nic cały dzień spokój ni \e ma ani jednego kopnięcia od Oliwki.....Zaczynam się martwić razem z mężem, który zostaje wezwany pod uczelnię przeze mnie...Wracamy do domu aby tylko zabrać moje wyniki badań i ruszamy do szpitala. Tak strasznie się bałam, czyżby to to coś czego nie przwidziałam? Wszpitalu trafiam na patologię i czekam na badanie KTG. Nareszcie jest badanie. Oliwka żyję, serduszko bije, żadnych skurczów, brak rozwarcia. A więc wygląda, że wszytsko jest w porządku. Jednak coś martwi lekarza dlaczego malutka się nie rusza. Próbuje pobudzić Ją dotykaniem brzucha a tu nic. Zostaje w szpitalu na obserwacji. Ktg zlecone co 2 godziny........
Do rana nic się nie zmienia. Oliwka ma bardzo wysokie ciśnienie, które może Ja zabić, dalej żyje. To jedyna dobra nowina.....
Po dalszych nic nie obiecujących badaniach zostaje przewieziona na blok porodowy, aby podłączyć maluszka do najlepszego sprzętu aby monitorować pracę Jej serduszka....Po kilku minutach dzwoni moja bratowa z informacją, że odchodzą Jej wody i już jedzie do szpitala. Nawet się ucieszyłam że nie będe sama na tej porodówce...U mnie nadal nic dziecko żyje, ciśnienie rośnie, a ja w dalszym ciągu nie czuję ruchów...Dzwonię po męża nie chcę być sama. Przyjechał i czeka......
Bratowa zaczyna rodzić pomału ale rodzi, a ja nic. Zaczynam się bać, potwornie bać.....Lekarze nie chcą i nie mogą dłużej czekać...Zapadła decyzja o rozwiązaniu ciaży cc. Tak bardzo się bałam, ale był przy mnie lekarz prowadzący Naszą ciąże.Powiedział, że Nasz córeczka ma szansę przeżyć, przecież rodzą się jeszcze mniejsze dzieciaczki.....
O godz 13.05 przychodzi na świat malutka Oliwka, ważyła nie wiele ponad kilogram, długość 41 cm. Słyszę płacz mojej malutkiej....Który niebawem zaginie.....Oliwka przyszła na świat i po 18 minutach odeszła....Reanimacja nie przyniosła efektu. Oliwka odeszła.....
Przyczyna śmierci Naszej córeczki to owinięcie pępowiną nóżki, od kostki aż do podudzia prawego. Na pępowinie trzy scisłe supły. Oliwka urodziła się niedotleniona, pępowina nie przepuszczała potrzebnych Jej składników, niezbędnych do życia.....
Później dowiedziałąm się że moja bratowa urodziła śliczną , zdrową dziewczynkę......
Póżniej były ciężkie chwilę. Zobaczenie martwej córeczki, pogrzeb. Ujrzenie na oczy dziecka mojego brata. To było straszne i chyba najgorsze przeżycie po śmierci Oliwki. Weroniczka taka malutka zdrowiótka, a moja Oliwka odeszła, dlaczego musiała
Z trzech kobiet w mojej rodzinie. kobiet które były w ciaży, to mnie dostąpiła taka tragedia. nie potrafiła wybaczyć Im dalczego to One urodziły całe i zdrowe dzieciaczki a mnie Bóg tak skrzywdził.......
Weroniczkę widuje codziennie i kocham Ją jak swoją Oliwkę.
A to dziecko które urodziło się jako trzecie widziałam tylko raz jak wyszło za szpitala, było to w styczniu.Do tej pory nie widziała i nie chcę nie potrafię....Boję sie bardzo......
Znacie już kawałek mojej historię, to tylko tak pobieżnie opisane, ale narazie nie czuję się na siłach aby napisać dokładniej...
Mama aniołeczka Oliwki (*)
www.kochana_oliwcia.eblog.pol
|
Dlaczego Córeczko?
