 Czy już tak zawsze będzie | Hits: 438 |
|
tita
19-11-2006 12:34 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony] [Rozwiń temat]
|
Od smierci moich synków mineło 6 i pół miesiąca.Czasami jest lepiej czasami gorzej,i kiedy wydaje mi się że troche się pozbierałam że już tak bardzo nie boli mnie widok mołych dzieci wtedy przkonuję się jak bardzo się mylę.
Ostatnio przyszła do pracy koleżanka(jest właśnie na macierzyńskim) ze swoim synkiem między naszymi terminami porodu było 3 tygodnie różnicy śmiałyśmy się ,że pewnie spotkamy się na porodówce,niestety las chciał inaczej.Moie życie wywróciło sie do góry nogami i już nigdy nie będzie takie same.A Ona szczęsliwa mama ktora ma swojego synka przy sobie.Zamknełam drzwi od swojego pokoju nie mogłam słuchać zachwytów innych koleżanek nad jej dzieckiem nie mogłam słuchać płaczu jej dziecka.Boże JAK TO BOLAŁO nikt kto nie przeżył śmierci dziecka nie jest wstanie sobie nawet wyobrazić.Rozryczałam się i wyszłam nie mogłam się opanować ból rozrywał mi klatkę,poczułam się strasznie.Ja nigdy nie przyjdę ze swoimi dziećmi ,nikt się nie będzie nimi zachwycał,nie przytulę ich ,nie będę widziała jak stawiają pierwszy krok ,jak dorastają.Siedząc przy ich grabie nie mogę pogodzic się że to ja do nich przychodzę ,przecierz to moi sykowie powinni przychodzić na mój grób zapalać świeczki,własnie taka powinna być kolejnoś .Mateuszek i Filipek powinni żyć i cieszyć się życiem. Nie mam żalu do koleżanki bo ma prawo przyjść do pracy, nie mam nic do jej Adasia ale dlaczego to tak bardzo boli.
Szefowa zwolniłam mnie z pracy wcześnie wiedziała że do niczego się nie nadawałam i nie mogłam się opanować.Jedno jest pozytywne w pracy ma naprawdę wyrozumiałe koleżanki i Oddziałową.
|
|
|
:: w górę ::
|
