Kochane Mamy i Tatusiowie,
jestem jedną z Was.Prawie pół roku temu mój 28-letni Rafał przegrał okrutną walkę z rakiem kości(osteosarcoma).Piszecie,że umarły Wasze zdrowe,piękne dzieci.Mój Rafał był niepełnosprawny od urodzenia,prawie całe swoje krótkie życie chorował,przeszedł wiele operacji.Zapewniam,że rozpacz po stracie 'takiego" dziecka nie jest wcale mniejsza,o nie...Wraz z jego śmiercią skończył się mój świat.Nie widziałam już przed sobą przyszłości,jedynie czarną otchłań bez dna.Rozważałam nawet do browolne odejście z tego świata,żeby już dłużej nie cierpieć.Ani ksiądz,ani psycholog nie byli w stanie mi pomóc,czyli odpowiedziec na pytanie dlaczego tak sie stało.
A jednak...
Chyba wszyscy rodzice po stracie zadają sobie to pytanie Słowo 'dlaczego"nie opuszcza ich udręczonych mózgów.Nikt nie potrafi na nie odpowiedzieć i tym samym pomóc.Myslę,że po kilku miesiącach najpierw bezdennej rozpaczy,później poszukiwań i przemyśleń jestem w stanie wyjaśnić sobie przyczynę tego,co się stało.
Kochani Rodzice,nasze dzieci nie umarły!Raz na zawsze przyjmijcie tę niezaprzeczalną prawde!One sa,istnieją,żyja,tylko dzieli nas od siebie gruba kotara.Nie można za nią zajrzeć,ale przecież można porobić w niej dziurki.W jaki sposób?Trzeba poznać prawa rządzace światem duchowym.W tym celu gorąco polecam przeczytanie ksiązek nastepujących autorów(w kolejności,w jakiej je podaje):Rosemary Altea,Francois Brune,Allan Kardec,Bruce Moen.Można je kupić w większości księgarn internetowych.Zawarte wnich prawdy,miłośc,dobro,piękno na pewno sprawią,że spojrzycie na Wasza tragedię w inny sposób.Od razu uprzedzam ew. pytania;nie należe do żadnej sekty,wyznaje wartości chrześcijańskie.Jezus Chrystus i Jego Matka są dla mnie najwyższymi Autorytetami i b. dużo się do nich modle.
Bóg nikogo nie karze w okrutny sposób,nie jest zazdrosny,nikogo nie zabiera i nie zabija.
Serdecznie i goraco pozdrawiam.
życie jest niczym,wieczność jest wszystkim
Divaldo Franco
|
Mój Rafał
