Nie obwiniaj się, wiem, łatwo mi mówić, bo ja też często myślę sobie, że gdybym coś zrobiła, zareagowała szybciej, pomyślała i tysiąc wyrzutów mam do siebie, potem myślę, że i tak bym nie zdążyła, ponieważ w dzień w którym trafiłam do szpitala z ciążą obumarłą, mój Dawuś już nie żył prawdopodobnie ponad dobę, a ja czułam tylko poruszające się wody płodowe. Lekarz powiedział mi, że nie dąłabym rady zauważyć tego momentu. My mamy za małą wiedzę, prawie nic się nam nie mówi, żebyśmy nie zadawały za dużo pytań, żebyśmy nie podważały decyzji lekarzy, a w gruncie rzeczy to powinniśmy współpracować, mówić o naszych odczuciach, wątpliwościach, co tak naprawdę dużo im mówi i na podstawie takich wywiadów mogą postawić trafniejsze diagnozy, ale my musimy wiedzieć, że nasze dzieciątka są owinięte pempowiną, że mogą się zbyt dynamicznie ruszać, albo bardzo mało i to jest niebezpieczne, że w wyższej ciąży mamy prawo być drażliwe, a może częściej nam udostępniać detektory tętna, takie rzeczy powinny być w przychodniach POZ ogólnie dostępne - jak ciśnieniomierze, a może takie rzeczy wypożyczać kobietom w ciąży - dla spokoju matki,a nie ona musi się stresować, że znowu trafi na patologię ciąży, a personel pomyśli "kolejna nadwrażliwa", nie tak to kurna powinno wyglądać. To nie jest twoja wina, to niczyja wina, okropne zrządzenie losu, nie jesteśmy w stanie wszystkiego przewidzieć, jesteśmy osobami w rękach lekarzy, nie znamy się na tym, nie uświadamia się nas o wszystkim, żyjemy po prostu. Powoli dochodzi do mnie to wszystko minął 1 i 7 miesięcy, walczę co dzień, próbuje sobie wszystko tłumaczyć, czy mi się udaje, nie wiem ... ale najważniejsze, że wstaje z łóżka i coś robie :) Masz siłę, my mamy ją większą niż inni ludzie, którzy nie stracili dziecka, dlaczego jesteśmy tak wyróżnione, tego też nie wiem, najważniejsze, ze mamy wyróżnione dzieci, które są w najlepszym świecie z możliwych światów i to mnie pociesza, chociaż to :)
Ann-Marie
|
Re: mój Kochany Synek
