ostatnio pewna znajoma stwierdziła, że bije ode mnie optymizm, że zarażam radością i uśmiechem. Kurcze, tak naprawdę mam głęboki smutek w sercu ale z przyczyn niezależnych ode mnie nie potrafię pokazać na zewnątrz tego co się dzieje u mnie w środku. Tak jak już raz pisałam że chowam się za jakąś maską i naprawdę tak jest... wy też tak macie? że udajecie przed światem, że jest ok i wszystko się ułoży?
Re: Antoś-nasza miłość (zespół Patau)
