Ja myślałam, że na zawsze pochowałam swój uśmiech. Nie wierzyłam, że jeszcze można poczuć radość.
Żałoba to taki czas, którego nie oszukasz. Lepiej nie pomijać jej etapów, bo potem wróci...Teraz masz prawo nie czuć radości i nie wierzyć w uśmiech.
Jestem tu po to, nie żeby mówić Ci "nie płacz, będzie dobrze". Chcę, żebyś po prostu wiedziała, że możesz płakać, a na to "dobrze" przyjdzie czas. Wszystko po kolei. A teraz jestem, żeby Ci podać chusteczkę...
-----
"Śmiertelnie chore dzieci wiedzą, że umrą. Jest to wiedza nieświadoma ale kieruje ich postępowaniem. Ci, którzy żegnają się z nimi, mają przytępiony słuch. Jesteśmy głusi na przekazy umierających."
|
Re: Antoś-nasza miłość (zespół Patau) do EwelinaW
