Anno Aneto, mi rownież jest bardzo ciężko po stracie dziecka....
Całymi dniami, a nawet w nocy jestem smutna i przygnębiona, pojawiają się łzy, ale od czasu do czasu pojawiają się też lepsze chwile kiedy mimo bólu powoli funkcjonuje a raczej uczę się funkcjonować normalnie. Ja myślę o synku cały czas i motywuje się dla niego do życia. Na przykład na początku bylo mi wszystko jedno jak wyglądam, ale teraz stwierdziłam, że muszę ładnie wyglądać dla niego żeby był dumny, ze ma zadbaną mamę (choć jestem osobą skromną), probuje znależć sobie cel w życiu np. uczę się obcego języka i mówię sobie że to też dla mojego synka, żeby był dumny, zamierzam iść do szkoły, żeby się dokształcić w zawodzie, choć boje się że nie dam rady, bo cały czas o nim myślę i ciężko jest się podnieść, w 100% skupić na czymś innym, ale wiem że jak już zacznę to będę musiała to zrobić dla mojego synka, żeby był dumny z tego co robi jego mama.
Piszę do Ciebie, bo chce Ci powiedzieć, że u mnie też jest to świeże (4 miesiące) i przeżywam dalej choć na początku tak jak Ty myślałam, że nie dam rady i cały czas się boję, że nigdy nie wyjdzie z tych zachmurzonych dni słońce. Nie wyszło co prawda, ale chmury troszkę się rozeszły i pojaśniało. Próbowałam na siłę robić coś, żeby nie myśleć o tym koszmarze, który pzreżyłam. I choć nie jest jeszcze dobrze i nie wiem czy wogóle będzie to małymi kroczkami wychodzę z tego cienia choć zdarza się,że jeden moment jedna chwila burzy mój pozorny spokój, powoduje, że cofam się i czuje jakby to stało się przed 5 minutami...
Ściskam Cię mocno, nie zmuszaj się do niczego jeśli nie chcesz, ale spróbuj choć troszkę myśli zająć czymś innym,a zobaczysz, że po jakimś czasie będzie troszeczkę lżej. O tym co nas spotkało a zwłaszcza o naszych dzieciach nigdy nie zapomnimy i nie jedną noc w naszym życiu za nimi jeszcze przepłaczemy. O Wikusi nie zapomnisz nawet na sekundę i bedziesz ją kochać caly czas mocno, ale będzie lepiej z dnia na dzień...
Ściskam i przesyłam światełka dla naszych Aniołków(*)(*)(*)(*)
|
Re: Wiktorka umarla u mnie w brzuszku w 37 tygodniu-Boze pomozcie juz nie daje rady
