Adasiu 15 stycznia 2011 pożegnałam Cię ostatni raz, ta białą trumienka, te piękne kwiaty....myślałąm, że będzie łatwiej, ale nie jest, ale staram się myślec, że zawsze jesteś blisko i tak naprawdę nie rozstaliśmy się wogóle...
Kocham Cię bardzo...
"Nadal tu jesteś Adasiu
Na najdelikatniejszym i najczulszym poziomie mojego jestestwa,
nadal jesteś ze mną.
Nadal patrzymy na siebie
w wymiarze, którego wzrok już nie ogarnia.
Rozmawiamy i śmiejemy się razem,
tam gdzie nie ma już słów.
Nadal się dotykamy
w wymiarze, który sięga poza dotyk.
Spędzamy wspólnie czas w miejscu,
w którym stoi czas.
Nadal jesteśmy razem
na poziomie zwanym miłością.
Ale płączę w samotności za Tobą,
w miejscu zwanym rzeczywistością"
"Doświadczenie żałoby i bólu to wielki dar... dla złamanego serca, które w tym samym momencie ponownie się otwiera"
"Mogę siedziec pogrążona w smutku, unieruchomiona ogromnym ciężąrem swojej straty, ale mogę też podnieśc się z bólu i zacząc doceniac najcenniejszy dar, jaki posiadam - życie"
Może teraz trudno to docenic, że żyję, ale może z czasem zacznę doceniac moje życie takie jakie Pan Bóg chciał, żeby było...
{(**)}
Kasia
Mateuszku {*} Adasiu {*} Każdego dnia kocham Was bardziej... Dziś - jeszcze więcej niż wczoraj, a i tak mniej niż jutro. Wasza na zawsze Mama
|
Re: Adaś *04-01-2011 + 11-01-2011-DAŁEŚ NAM SIEBIE PRZEZ 7 DNI DZIĘKUJĘ
