Do osieroconej Mamy
Przyjdą takie poranki, kiedy ból będzie budził się przed Tobą
i siadał Ci na piersi, żebyś po przebudzeniu nie mogła oddychać.
Nastaną i takie dni, kiedy usłyszysz gdzieś obok swój własny śmiech
i poczujesz przyjemność, wystawiając twarz do słońca.
Nie zapomnisz nigdy – o to bądź spokojna!
I nie przestaniesz kochać, choć to trudna miłość.
A kiedy minie czas, nie pytaj, jak długi,
będziesz mogła mocniej żyć – z tą miłością i z tym bólem.
Zaniesiesz je aż na Tamtą Stronę.
A tam, kiedy już w pełni będziecie razem,
Matka nad Matkami wyjmie z twych rąk zawiniątko bólu
i z niemym wyrzutem położy jak cenny klejnot przed Bogiem.
Ona tak robi już od 2000 lat...
Do Hani
Kiedyś przyjdziesz po mnie
A ja Cię rozpoznam
Mimo Nowego Ciała
Oślepiającej radości
I mych gasnących oczu.
Między nami zamiast słów
Zapadnie Wielka Miłość,
Ta, co nie ustaje:
Jest, była i będzie.
Dzisiaj mijają 4 miesiące - wydaje się, że to już 4 lata... Wygląda na to, że "się pozbierałam", jak mi to ktoś ostatnio powiedział, choć pewnie do końca życia będą powracać te fale bólu:(( I ta straszna tęsknota, jest cały czas - wiecie, o czym mówię... Ale uczucie, które teraz odczuwam najsilniej, to miłość do Hanulki, mojej najcudowniejszej córeczki. To miłość sprawiała, ze porozumiewałyśmy się bez słów przez 7 wspaniałych miesięcy jej życia, a teraz ta nasza miłość nadal pozwala nam być blisko, przenika zasłony między tu a Tam.
kasia, mama Hanulki (Z Miłości powstałaś - w Miłości przebywasz), ziemska mama Jerzyka i Stefcia w brzuszku (32 tc)
|
Minęły 4 miesiące - List do mamy po stracie
