Witaj, nie wiem od czego zacząć…….
Przykro mi że tutaj jesteś……..
Przykro mi że to wszystko się stało……….
Kiedy myślę o tym i o Was, to wiem że tak czekaliście na Ulę…….
Nie potrafię sobie wyobrazić jaki czujecie ból, żal………….
Pamiętam jak Paweł do mnie zadzwonił i powiedział że urodziła się jemu córeczka, łzy popłynęły mi po policzkach, z radości że jest mała Ula, i ze strachu o jej życie , o Wasze życie….
Było tyle planów, marzeń – przecież nasze dziewczynki miały się razem bawić…………
Jesteście w naszych myślach i modlitwach …………
Przepraszam że nie dzwonię do Ciebie ale boję się……
Nie wiem czy jesteś Ty na to gotowa, czy chcesz???????
Wiem że czujecie ogromy żal ………. a jestem winna z definicji.......
|
Re: nasza kochana Ula
