 Re: "Pożegnanie z Alexandrem" - prawo do śmierci | |
|
peknieteserduszko
24-11-2006 15:59 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Przeczytalm ten artkol ,wzruszyl mnie bo tak samo jak mamy prawo do zycia..tak w tym przypadko powinnismy miec prawo do smierci
Bardzo spodobal mi sie ten komentarz ktory umiescilam pod spodem...............
Zatkalo mnie.Kiedy zginal moj syn tak bardzo chcialam go przytulic.Nie bylo mi ,to dane.Wogole Go nie widzialan.Przytulilam Go tylko w myslach.Czytajac ten artykul przez chwile myslalam,ze chcialabym miec choc tak moje dziecko.Jednak zaraz rozsadek podpowiedzial mi,ze to egoizm.Strasznie zal mi tej kobiety.Jestem chrzescijanka wydaje mi sie,ze moja wiara jest teraz bardziej dojrzala.Coraz lepiej rozumuje,ze Bog daje danemu czlowiekowi to co on moglby zniesc.Moj egoizm dlugo nie pozwalal mi rozstac sie ze swoim dzieckiem.Wszystko co bylo po jego smierci,to tylko smutek.Zero radosci choc radosne chwile byly.Dla mnie one mogly byc dobre gdyby On byl,a tak przytlaczal je smutek.Pewnej nocy przesnil mi sie moj zmarly syn i zadal mi pytanie:MAMO DLACZEGO NIE MOZESZ MI WYBACZYC ZE UMARLEM,;byl,to dla mnie wielki wstrzas.Jak nie moge wybaczyc mojemu ukochanemu synkowi.Zrozumialam wtedy,ze ta moja rozpacz,to straszny egoizm.Wybaczylam mojemu dziecku,ze odszedl.Do mojego zycia wrocila radosc.Zostala tylko tesknota ale taka normalna z nadzieja,ze i tak bedziemy razem.
~viki, 24.11.2006 11:03
|
|
Ostatnio zmieniony 24-11-2006 16:02 przez peknieteserduszko |
:: w górę ::
|
