Dawno juz nie pisalam na forum.
Rozumiem doskonale, co ma na mysli Agnieszka. Czuje bardzo podobnie - nie moge sie modlic, nie moge rozmawiac z Bogiem. Ja tak naprawde boje sie Go, boje sie, ze sobie o mnie przypomni, boje sie modlic, zeby nie przypomnial sobie, ze gdzies tu jestem i zeby znowu cos zlego sie nie stalo. Ja, ktora kiedys nie przegapialam niedzielnej mszy, ani comiesiecznej spowiedzi, ktora lubilam odmawiac ot tak sobie litanie do Matki Boskiej, bo mialam wrazenie, ze dawala mi sile. A teraz nie moge. To jest silniejsze ode mnie. Ja sie nie buntuje, nie obwiniam Boga, nie pstrykam palcami wypowiadajac nowe zyczenia... Pierwsze slowa jakiejkolwiek modlitwy natychmiast wiezna mi w gardle, bo przychodzi paniczny strach: "Ciii, bo sobie o tobie przypomni!" Albo odwrotnie:"Boze, jesli jeszcze o mnie pamietasz, to zapomnij, ze jestem" i robie sie taka malutka i skurczona, zeby mnie widac nie bylo, choc wiara we mnie jest, ja nie przestalam wierzyc ale czuje sie zupelnie wykluczona z rodziny bozej. Nie boje sie smierci i tylko jedna rzecz powtarzam, i to bardzo egoistycznie: zeby juz nikt z mojej rodziny nie umarl, a jesli juz, to zebysmy umarli wszyscy razem. To straszne , jak sie tak zobaczy na pismie to, co klebi sie w glowie...
--------------------
aneta
mama Matyldy i aniolkowa mama Kruszynki (12tc kwiecien 2005) i Louis (29tc 21.02.06-22.03.06) oraz malej dziewczynki pod sercem
|
Re: Internetowe Rekolekcje Adwentowe 2007
