Nie chciałabym moim osobistym doświadczeniem wiary nikogo zranić. Dużo w moim życiu cierpienia, więc często widać je na mojej twarzy, stąd w domu mówią na mnie "mater dolorosa". Na kazaniu w drugi dzień świąt Bożego Narodzenia usłyszałam, że miłość i cierpienie przywracają światu nadzieję (to z nowej encykliki papieża). To mnie jakoś wzmocniło, nadało sens życiu. Wczoraj usłyszałam w radiu, że historia człowieka w Chrystusie staje się historią zbawienia. Wierzę w te słowa papieża. Potwierdziły moje doświadczenie z rekolekcji.
Do o. Grzegorza: zgadzam się na publikację mojego świadectwa i dziękuję za przywracanie innym nadziei przez praktyczną naukę kontaktu z Bogiem.
Do Keffiki: nie przedstawiałam się na forum, bo nie znalazłam podobnego przypadku, ale bliskie mi jest poczucie winy z powodu śmierci i choroby dzieci, depresja włącznie z myślami samobójczymi, lęki przed Bogiem, ludźmi, którzy nie rozumieją, rozpacz, gniew, szczególnie na siebie, zagubienie, samotność ale też miłość najbliższych, konkretna pomoc lekarzy i księży, oparcie w przyjaźni.
dolorosa
|
Re: Internetowe Rekolekcje Adwentowe 2007
