Drogie Mamy
najpierw Wam napiszę, że bardzo się cieszę z tej ożywionej wymiany zdań na temat Jezusa, Jego cielesności, zmartwychwstania, tego, co jest w Piśmie św. a czego nie ma, itd... Mam wrażenie, że tragedia jaka Was wszystkie spotkała (proszę wybaczyć wszystkim ojcom, którzy to czytają, odnosze się do tych, które pisały, a są to niestety same kobiety), wyzwala coś, co wydaje mi się piękne - poszukiwanie sensu życia, poszukiwanie tego, co w nas i wokół nas jest najważniejsze i najgłębsze... poszukiwanie Boga i Prawdy. Nie wiem, czy to widzicie, ale dla mnie osobiście jest to ważne, bo mamy tylu chrześcijan, którzy ograniczają się tylko do tego, by iść w niedziele do kościoła i 2x do roku do spowiedzi. O nic nie zapytają (nawet gdy mają wątpliwości), nad niczym nie reflektują, chyba tak naprawdę niewiele ich obchodzi z wiary, sensu życia, Boga. Ważne jest dla nich, by ksiądz spełnił ich oczekiwania (nie za długa msza w niedzielę, nie robił żadnych problemów z sakramentami - nawet gdy osoba absolutnie nie jest przygotowana do ich otrzymania, itd.). Smutne to, ale prawdziwe. Dlatego bardzo się cieszę tymi ludźmi, którzy są gotowi wejść w swoje wnętrze, serce i zacząć rozmawiać - z Bogiem, sobą samym, innymi. I nie tylko o pogodzie, modzie, samochodach, itd. (o tym też można i należy rozmawiać), ale też o tym, co ważne i najważniejsze w życiu.
Tak a propos tego wątku - piszecie, że księża nie odpowiadają na Wasze wątpliwości, pytania. To, co mi się w związku z tym nasuwa to fakt i przez wiele, bardzo wiele lat tak się trochę do tego przyzwyczailiśmy: ksiądz to ten, który "wie", a ja, prosty człowiek mam się go słuchać i tyle. W tym też jest wina księży i całego systemu (dopiero od niedawna np. kobiety mogą studiować teologię, dowiadywać się więcej o Bogu i zdobywać w tej dziedzinie tytuły naukowe - choć do dzisiaj z trudnościami w niektórych miejscach, to fakt). Z drugiej strony to wina również nas samych - bo rezygnujemy często z tego przywileju, jaki mamy, a jaki kiedyś był tylko dla wybranych: że mamy Pismo Św. pod ręką, że możemy sięgać do źródeł, czytać mądre książki, katechizm, rozmaite komentarze do Pisma Św. - coś, czego jeszcze nie tak dawno nie było. Czy naprawdę to wykorzystujemy? Skoro temat wiary, sensu życia i Boga okazuje się tak dla nas ważny - czy w pełni korzystamy z tego, co mamy? Chodzi o to, żeby nie ograniczyć się do jednego tylko źródła wiedzy np. TV4 i zawęzić w ten sposób swoje pole widzenia. Naprawdę potrzeba sięgać do źródeł i weryfikować dane, które podają w telewizji, radiu czy gazecie, szczególnie takich, które jakoś wielkiej popularności nie mają (wiarygodności często również).
No ale dobrze, bo się rozpisałem może trochę nie na temat ;) Nie ułatwiacie mi zadania, by Wam pomóc zrozumieć pewne sprawy - w tym jednym wątku znalazło się tyle pytań i tematów - to, o czym wyżej wspomniałem. Sporo też w tym, co piszecie jest "prawdopodobnie", "być może", "chyba tak jest napisane" - odnośnie tego, co jest w Piśmie Św. a czego nie ma - czy jest chmura przy Wniebowstąpieniu, czy jej nie ma. Zachęcam Was wszystkie (wszystkich) do lektury Piśma Świętego. Bez tego trudno czasem dyskutować i wyjaśniać. Proponuję, by zacząć czytać np. od Ewangelii św. Marka (najwcześniej napisana), albo np. od Dziejów Apostolskich i czytać do końca Nowy Testament, a potem zacząć Stary Testament od początku. By chociaż raz w życiu przeczytać Słowo, na które tak często się (choćby tutaj) powołujemy. Wiem, że to nie lada wyzwanie - mi osobiście czytanie jeden raz całości zajęło rok, ale warto było! Wystarczy dosłownie 10 minut dziennie. I nie trzeba od razu wszystkiego rozumieć. Warto również nie patrzeć na wąskie fragmenty i nimi próbować wyjaśnić cały swiat - tak się nie da. Trzeba widzieć szeroki kontekst i wszystkie księgi - gdy się tego nie czyni rodzi się fundamentalizm (jak np. u Świadków Jehowy).
Chrystus Zmartwychwstał cały - z ciałem i duszą - i to samo czeka nas. Nie wiem w jaki sposób, niewątpliwie Pismo mówi o nowym ciele, jakie otrzymamy, tak jak mówi o nowej ziemi i nowych niebiosach. Wiemy z objawienia, że tak będzie, nie wiemy w jaki sposób to się stanie.
Mówi się wiele, że dusza idzie do nieba a ciało do ziemi. Są jednak teologowie, którzy mówią, że to ciało uwielbione, nieśmiertelne otrzymujemy zaraz po śmierci - bo człowiek to nie jest sama dusza albo same ciało - człowiek to jest całość. I zbawieni jesteśmy w całości, a nie tylko nasza część (np. sama tylko dusza). Dlatego Chrystus w niebie jest zarówno w swojej boskości jak i człowieczeństwie (a nie, że ciało zostawił na ziemi a Jego bóstwo poszło do nieba - wtedy jak moglibyśmy być zbawieni?). Możemy zapytać jak można to zaraz po śmierci otrzymać? Musimy pamiętać, że to, co dla nas trwa całe lata czy wieki - po śmierci czas nie istnieje - jest wieczne "teraz", jest "poza czasem". Dlatego tam może się to odbyć, co my doświadczymy dużo później. Na razie tylko ten wątek podejmę.
I ostatnia rzecz. Padały słowa niektórych z Was o Waszej wyjątkowości i wybraniu odnośnie tego, że odeszły Wasz akurat dzieci a nie inne. To myślenie nie wydaje mi się dobrym. Wybranie polega na czymś zupełnie innym i w Chrystusie wszyscy jesteśmy wybrani by być dziećmi Boga. Bóg nie wybrał Was, Matek, do tego, by Wam zabrać dzieci!!! Nie znam takiego Boga. wielokrotnie doświadczałem Jego obecności w moim życiu, Jego miłości, Jego cierpliwości względem mnie, Jego miłosierdzia... i On jeszcze nigdy niczego mi nie zabrał. To nie On zabrał mi wzrok w lewym oku tylko guz mózgu. I nie On dał mi guza - on został "wyprodukowany" przez mój organizm. Natomiast Bóg dał mi w tym czasie ludzi, którzy mi bardzo wiele pomogli w trudnych momentach przed i po operacji, którzy byli dla mnie wsparciem. Dał mi też przez to trochę czasu na osobistą refleksję i też siły do tego, bym oparł się na Nim - Jedynym i Prawdziwym Bogu, który nie chce śmierci grzesznika, lecz by się nawrócił i żył, który nie chce zguby swoich dzieci, lecz by były z Nim. W takiego Boga wierzę, takiego Go doświadczam i takiego głoszę! I wiem, że to jest ten sam Bóg, który objawiał się naszym Ojcom, który działał w historii i działa aż do dziś, który przemawiał i przemawia przez proroków i przez Słowa Pisma. To Bóg, który umarł i zmartwychwstał, bym ja mógł żyć - niezależnie: zdrowy, czy chory, bogaty czy biedny - najważniejsze bym żył i to żył w Nim - bo On jest moim jedynym Panem. W Nim jest moje uzdrowienie, przebaczenie i łaska. W Nim sens mojego życia i Jego cel. I nie piszę tego dlatego, że jestem zakonnikiem - ale dlatego, że tak wierzę i tak Go doświadczam. Dla mnie nie ma innego wybrania jak tylko to - w Nim. Do życia, a nie do śmierci. To nie jest bożek pogański, który potrzebowałby jakichś "ofiar" z dzieci - On jest Panem wszystkiego.
Wybaczcie długość tego wpisu, ale ostatnio nie mam dużo czasu by tu zaglądać, więc kiedy miałem okazję, by coś więcej napisać, to napisałem :)
pozdrawiam wszystkich bardzo serdecznie i błogosławię z serca +
------
...naucz mnie dawać a nie liczyć, walczyć a na rany nie zważać... Internetowy Dom Rekolekcyjny: http://www.e-dr.jezuici.pl
|
Re: tv4-grób Jezusa
