zorko,
przepraszam, ze dopiero teraz odpisuje, ale mam chore dzieci w domu.
Przepraszam, nie chcialam, zeby moje slowa zabrzmialy radykalnie czy obrazliwie. Moze troche szerzej wyjasnien rozjasni sytuacje.
Informacja prasowa jest narzedziem, jednym z wielu, kontaktu z mediami. Nie przecenialabym az tak bardzo roli informacji w prasowej dot. tego, czy i jak bedzie sie mowilo w mediach o DDU. Nie oszukujmy sie, mimo ilus lat dzialan, w glownych mediach DDU nie istnieje. Po prostu temat jest trudny i bolesny i niemedialny. W dzisiejszej kulturze, gdzie liczy sie fun, koszmarnie nie pasujemy, jako rodzice po stracie, do swiata mediow.
Pomijajajc pojedyncze serwisy, ktore rozne informacje prasowe traktuja jaka 'news' do serwisu, w tym roku info o DDU pojawilo sie:
- w newsweeku
- w Gosciu Niedzielnym (ma najwyzsza sprzedaz wsrod tygodnikow opinii)
- w DzienDobry TVN.
Byla jeszcze KAI i Radio Maryja - ale nie wiem, czy te opcje Cie interesuja.
Dochodza do tego lokalne media, ktore nie muszac zajmowac sie sprawami wagi panstwowej, pisza o tym, co waznego dzieje sie na miejscu, wsrod ludzi, ktorzy tam mieszkaja. To one potrafia zauwazyc dzialania na rzecz dzieci chorych, z terenow powodziowych, z domow dziecka, z hospicjow, potrafia dotrzec do rodzicow po stracie.
Do artykulu w newsweeku chyba nie masz zastrzezen.
W artykule w GN Dlaczego jest wymienione.
Do DDTVN nie wysylalismy informacji prasowej, nie mielismy naprawde wplywu na ksztalt tej audycji.
Z jednej strony rozumiem Twoje rozgoryczenie, ze o starszych dzieciach mowi sie mniej, ale prosze, nie patrz jednostronnie na problem. Mysle, ze przyczyn moze byc wiele, a istnienie SRpP i informacja prasowa wysylana przez nas, nie jest jedyna i mysle, ze jesli juz, to marginalna. Dziennikarze szukaja czegos pozytywnego do swoich materialow, pytaja wiec o dwie sprawy - historie z dobrym, szczesliwym zakonczeniem, a drugie to o prowadzone dzialania, bo w nich jest przekaz, ktory pasuje do ich wizji.
Predzej przyczyny tego, ze rodzice starszych dzieci czuja sie wykluczeni, szukalabym w aktywnosci organizacji rodzicow starszych dzieci.
Do mediow mozna dotrzec na rozne sposoby. Z perspektywy tych kilku lat i 'efektow' pracy widze, ze najbardziej dziala bezposredni kontakt z redaktorem lub przejmujacy list wyslany przez rodzica. Reszta - w duzej mierze zalezy od tego, jak akcenty bedzie chcial postawic dany redaktor.
Dodatkowo media dzialaja jak dzialaja i uczestnikow audycji szukaja zazwyczaj na piec minut przed rozpoczeciem.
(Spotkalam roznych dziennikarzy, z jednymi rozmawialo sie lepiej z drugimi gorzej. Byly np. panie, ktorym slowo dziecko nie przechodzilo przez gardlo, tylko caly czas zadawaly pytania z serii, jak to jest, gdy umiera płod?)
Staramy sie uczciwie podchodzic do sprawy. W materialach, ktore tworzymy, podkreslamy, ze DDU dotyczy wszystkich zmarlych dzieci. Zawsze w rozmowie z dziennikarzem, jesli jego swiadomosc jest inna, poprawiam i tlumacze. Na spotkania czy to balonikowe czy wieczorek poetycki zapraszamy wszystkich rodzicow po stracie. W tekstach przygotowywanych na pazdziernik, moze sie odnalezc niejeden rodzic kilkulatka.
O tym, ze DDU zainicjowane zostalo przez grupe rodzicow z D piszemy w wielu miejscach naszego serwisu, a takze w niektorych informacjach do mediow:
http://pozytek.ngo.pl/wiadomosc/591416.html
Mozemy sie tu roznic - ale nie sadze, zeby byla potrzeba we wszystkich tekstach stowarzyszenia to podkreslac.
Gdy dziennikarze pytaja o historie DDU - opowiadam o Was.
Informacje prasowe do mediow na temat DDU wyslaly rowniez fundacja "By isc dalej", hospicjum w Bialymstoku czy Szkola Rodzenia "Ksenia" wraz z pracownia psychoedukacyjna z Zielonej Gory, grupy wsparcia dzialajace w Lublinie, Gdansku, Krakowie, Rydultowach. Czy do nich rowniez bedziesz adresowac to, co piszesz o SRpP?
I szczerze, rozumialabym Twoje zale, jakie to okropne jestesmy, gdyby ktos z Dlaczego napisal w sierpniu/wrzesniu do SRpP albo zadzwonil i powiedzial: hej, przygotowujemy informacje prasowa z okazji DDU, moze wyslemy ja razem?
Ani w tym roku, ani w zeszlym zadna taka propozycja nie padla.
Za to powtarza sie co rok, ze tuz po 15.10, na forum piszesz, ze to wszystko tylko nasza wina.
Informacje prasowe, ktore przygotowujemy, czy to w pazdzierniku, czy przy realizacji projektow, traktujemy jako 'dzialania towarzyszace'. Przede wszystkim piszemy o podejmowanych dzialaniach. Prosze, nie traktuj tego jako promocji, reklamy czy czegos jeszcze innego organizacji, po prostu, mamy swiadomosc, ze im wiecej ludzi bedzie wiedzialo, ze istnieje SRpP, tym wiekszej liczbie rodzicow bedzie mozna pomoc.
Co do istnienia jednej organizacji, to tez mam odmienne zdanie co do Twojego. Nie chodzi tu o 'inszosc', ale formy dzialania, ludzi, niektorzy odnajduja sie w jednej, inni w drudzej, a jeszcze inni w trzeciej. A beda i tacy, ktorzy zapisza sie do kazdej. Zobacz na ruch skautowski w Polsce - jest kilka organizacji, i ci co do nich naleza, odnajduja sie w takiej a nie innej, ze wzgledu na specyfike tejze.
Na Zachodzie sa stowarzyszenia zwiazane tylko z poronieniami obok tych, ktore w nazwie maja 'smierc dziecka'. To dla mnie kolejny argument.
Czy poronienie jest inna strata? Badania psychologow podkreslaja, ze bol i reakcje emocjonalne nie zaleza od tego, jak duze bylo zmarle dziecko, jak ono wygladalo i jak dlugo trwala ciaza. Z perspektywy prawnej - wszyscy rodzice maja takie same prawa. W praktyce - to rodzice po poronieniu czesto musza dochodzic swoich praw zwiazanych z rejestracja dziecka, otrzymaniem urlopu macierzynskiego, czy zorganizowaniem pogrzebu.
Takze w odbiorze spolecznym jestesmy w innej sytuacji. Wystarczy przejrzec komentarze pod artykulami o poronieniach i organizowanych pogrzebach, zeby zobaczc, jak niemilo potrafia byc potraktowani rodzice, ktorzy stracili dzieci w pierwszej polowie ciazy.
Jest jeszcze b. duzo do zrobienia przede wszystkim tutaj.
Broszura dla ksiezy powstala z mysla o tym, zeby nie bylo sytuacji, gdy ksiadz 'poplynie' i mowi o aborcji. Nie dzielimy w niej - podkreslamy, ze DDU dotyczy wszystkich. To sa teksty modlitw: rozwazan do rozanca, drogi krzyzowej oraz czytan niedzielnych, tutaj forma jest troche inna niz artykulu wyjasniajacego. Chetnie usiadlabym z rodzicem zmarlego kilkulatka i przejrzala caly ten tekst, aby zwrocic uwage, ktore ew. zdania "wykluczaja" go z broszury. Jedyna sytuacja w pracy duszpasterskiej, ktora rozni to kwestia dziecka zmarlego bez chrztu i ochrzczonego. Mysle, ze wspomnienie o tym, nie jest "wykluczeniem".
Zorko, mam wrazenie, ze ta dyskusja przede wszystkim nie sluzy dobru rodzicow po stracie.
Prosze, jesli bedziesz cos miala przeciwko stowarzyszeniu, to napisz maila, zadzwon, porozmawiajmy wspolnie... Naprawde czuje sie bardzo niefajnie zagladajac na forum, jesli przez ostatnie dwa lata kontakt obu organizacji jest w praktyce zerowy, a potem pojawiaja sie tutaj Twoje pretensje i lista popelnionych przez nas "bledow". Mam wrazenie, ze cokolwiek zrobimy czy napiszemy, to i tak zostanie to odczytane jako "blad" czy "obraza".
Pisalam wczesniej, nie udalo nam sie dogadac, trudno, kazdy z nas idzie swoja droga, moze kiedys beda lepsze dni na porozumienie.
Milego dnia,
Monika
PS jeszcze raz przepraszam, ze dopiero teraz, mam chore dzieci. m
|
Re: do wuchowej
