Ja również jak większość dziewczyn wchodziłam na tę stronę i nic nie pisałam. Jednak chciałabym podzielić się z wami swoją smutną historią. W listopadzie 2010 r dowiedziałam się że jestem w ciąży, ciąża była nie planowana ale jak najbardziej chciałam urodzić bo sami jakoś nie mogliśmy zdecydować się na kolejne dziecko. Mamy już dwie kochane córeczki .Ciąża przebiegała prawidłowo, córeczki ucieszyły się na wieść o rodzeństwie. Wszyscy pytali czy to teraz będzie chłopiec czy dziewczynka ja powtarzałam że najważniejsze aby było zdrowe ( ale dopiero teraz wiem jakie znaczenie mają te słowa), urodził się synek Alanek, tylko nie tak to wszystko miało wyglądać. W 32 tygodniu ciąży 25 maja trzy dni po wizycie lekarskie i po dokładnym badaniu USG ( na którym wszystko jak najbardziej było ok) nagle przestałam czuć ruchy mojego synka (niestety taki dostałam prezent na dzień matki od losu). Potem ciąg dalszy tego koszmaru pięć dni czekania na poród , bo jakoś nic na mnie nie działało a lekarze chcieli żeby rodziła naturalnie że to miało być lepsze dla mnie , w końcu po tym wyczekiwaniu poród po którym nie słychać płaczu ukochanego dziecka, pogrzeb, maleńki grobek na cmentarzy którego nie powinno być, ciągłe pytanie DLACZEGO co się właściwie stało, wyniki sekcji które nic nie wykazały, pocieszenia które czasem były bardziej bolesne niż pocieszające, czasem po prostu cisza jakby nic się nie stało niczego nie było , a przecież nasz synuś był(był i jest ciągle w naszych sercach) . Nikt kto nie przeżył czegoś takiego nie jest w stanie wyobrazić sobie tego bólu jaki przechodzi matka po stracie dziecka. Pytania córeczek dlaczego Alanek nie żyje. Do tej pory nie wiem dlaczego tak się stało jedyne co wiadomo to to że miał bardzo krótka pępowinę i był nią okręcony.Teraz jest już prawie dziewięć miesięcy po tym wszystkim ale dalej jest tak samo ciężko, dalej zadaję sobie pytanie dlaczego tak się stało . Chcielibyśmy postarać się o kolejnego dzidziusia ale strasznie się boję że znowu coś będzie nie tak a ja po raz drugi po prostu tego nie wytrzymam . Dlaczego tak się stało? to pytanie nie daje mi ciągle spokoju. Bardzo kocham Cię mój syneczku, wiem że "jesteś" i dajesz mi siłę by dalej żyć tu na ziemi. Dzięki Bogu mam dla kogo żyć.
|
nasz mały skarbek ur 30.05.2011 zm 25.05.2011