10 maja ostatni raz widziałam jak bije Twoje serduszko. Myślałam, że wszystko z Tobą w porządku.Po badaniu usg Pani doktor zaleciła mi zażywanie tabletek Fenoterolu, Nospy i Magnezu, gdyż nie chciała, żebyś za wcześnie przyszedł na świat. Przestraszyłam się, gdy powiedziała,że w razie bólów mam udać się prosto do szpitala, ale potem Pani doktor uspokoiła mnie: kazała się nie przemęczać, "wypoczywać pod gruszą", wypisała skierowania na badania i wyznaczyła kolejną wizytę na 7 czerwca.
Niestety Ty odszedłeś kilka dni po tej wizycie. Dlaczego tak się stało???
Umarłeś w moim brzuszku, a ja nosiłam Cię pod sercem jeszcze kilka dni. Przez ten czas czułam się bardzo dobrze, nadal łykałam tabletki myśląc, że Nam pomagają. Mój malutki...Jednak 26 maja zgłosiłam się do szpitala, nie czułam Twoich ruchów. Zawsze były one delikatne i niezbyt częste. Bywało tak, że wydawało mi się, że nie ruszasz się przez cały dzień...Kochany Synku zgłosiłam się do szpitala zbyt późno.Przeprosiłam Cię za to i za inne błędy w dniu Twojego pogrzebu (3 czerwca). Mam nadzieję, że Bóg i Ty mi wybaczycie.
W szpitalu wykonano mi usg i stwierdzono brak akcji twojego serduszka. Później dowiedziałam się, że nie żyjesz od tygodnia! Ale również o tym, że źle się rozwijałeś. Lekarze rozpoznali tą chorobę, ale ja zapamiętała tylko tyle, że zatrzymałeś się w rozwoju na 27 tygodniu ciąży, a według lekarzy minął już 33 tydzień. Lekarze byli tym zdziwieni nie mniej niż ja...Nie mogłam i nie mogę tego pojąć do dziś. Kolejne dni spędziłam w Instytucie " Centrum Zdrowia Matki Polki". Chciałam, aby się dobrze mną zaopiekowano. Tobie już nie mogli pomóc. Z każdą godziną spędzoną na oddziale było mi co raz trudniej. Musiałam pogodzić się z myślą, że urodzę martwe dziecko. Bałam się, że zabraknie mi sił...To były najcięższe chwile w moim życiu, w którym do tej pory nic dobrego mnie nie spotkało. Ty miałeś nadać mu sens. Nigdy nie pogodzę się z tym, że już Cię nie ma. :( Będę walczyć o prawdę. Od momentu, gdy zaszłam w ciąże czułam się świetnie, a lekarka, która prowadziła moja ciążę zapewniała mnie, że jest dobrze. Wykonywała co miesiąc usg. Nigdy nie usłyszałam, że Z Tobą Aniołeczku jest coś nie tak...
Byłbyś moim pierwszym dzieckiem, kochałabym Cię najmocniej na świecie. Choć sama mam niewiele, oddałabym Ci wszystko. Teraz muszę żyć z myślą, że gdzieś popełniłam błąd. Zaufałam lekarce, wierzyłam w jej zapewnienia, ale sama mogłam przyczynić się do Twojej śmierci. To najbardziej boli. Kiedy zaszłam w ciąże, żyłam w stresie. Ja i twój tatuś mieliśmy dużo zmartwień. Kłóciliśmy się bez opamiętania. Ale od kilku miesięcy żyjemy w zgodzie. Postanowiliśmy żyć...Dla Ciebie. Twój tatuś jest przy mnie, codziennie ociera moje łzy i mówi "nie płacz, kochanie". Ciebie już nie ma, a my żyjemy dalej. Są jakieś plany i marzenia o kolejnym dziecku. Ale Ty zawsze będziesz częścią mnie, będę nosić Cię w sercu do końca swych dni.
"Mój malutki"- mówię, gdy przychodzę na twój maleńki grobek. I znów chce mi się płakać...Kiedy mijam na mieście mamy i ich dzieci, oglądam się za nimi...Wczoraj w jednym z supermarketów były śliczne poduszeczki dla dzieci. Wzięłam niebieską i zaczęłam ją tulić. Oczy napełniły mi się łzami. Dobrze, że obok był twój tato. Poprosił, żebym nie płakała. Powiedziałam: " Nie będę". Najtrudniejsze są noce. Przed zaśnięciem poduszka jest mokra od łez.
Mój malutki wybacz mi, że tak się stało.ODSZEDŁEŚ CAŁE ŻYCIE ZA WCZEŚNIE. Nigdy, nigdy o Tobie nie zapomnę, nawet jeśli w przyszłości urodzę gromadkę dzieci.
Jeśli tylko Bóg mi na to pozwoli...
|
Zawsze będziesz częścią mnie...[*] Kocham Cię Marcjanku i nigdy o Tobie nie zapomnę ;-(