Aniołkowa Mamo,
tak, też tak czuję - czas nie leczy ran. Uczymy się jedynie żyć ze swoją stratą. I kochamy. Każdego dnia, na zawsze. I to jest piękne i dobre!!! Nasze Dzieci to nasze talizmany na całe życie!!! Myślimy i chcemy o nich rozmawiać. I potrzebujemy, żeby inni pamiętali. To jest normalne! Bo niby dlaczego nasze Dzieci mają zniknąć z naszego życia, skoro są w naszych sercach, a zniknęły tylko chwilowo z naszych oczu?! Otoczenie rzeczywiście woli zapomnieć, przerasta je to. To boli - fakt. Ale nie zmienimy tego niestety... Twoje Dzieci były i są!!! Jesteś ich Mamą!!! Najważniejsze jest, jak Ty to widzisz i czujesz!!! Masz prawo o nich mówić, czy to się komuś podoba, czy nie. Życzę Tobie kolejnej ciąży, jeśli tylko i kiedy tylko będziesz na nią gotowa. Rób, jak czujesz. Nie myśl, czy trzeba byłoby inaczej. To wypływa z Ciebie. Twoje Dzieci, Ty, Twoja Rodzina jesteście w tym wszystkim najważniejsi!!!
Dominika
Mama Polinki ur. 24.01.2013 i Leosia ur. 13.05.2014 zm. 30.10.2014
|
Re: zycie po stracie
