Ja tak to wła¶nie czuję ,że mam żal ,że nie dane mi było zbyt dużo chwil z Hugiem do¶wiadczyć ,że nawet nie wiem co lubił je¶ć- co by go roz¶mieszało ,kiedy zacz±łby chodzić i nie usłyszałam nigdy i nie usłyszę słowa Mamo .Nie umiem tego ocenić ,może gdyby był straszy -to mój ból byłby jeszcze większy -ale miałabym za co dziękować Bogu . ....Nawi±zuj±c do tego co napisała¶ o duszy - to też się tak zastanawiałam,że gdyby Hugu¶ poznał życie poza szpitalne -zobaczyłby jakie jest piękne -może by walczył bardziej....ale Bóg nie dał mu szans poznać piękno życia