Kolejny miesi±c, czterdziesty... wła¶nie policzyłam. Już ich nie odliczam ale tęsknię ci±gle tak samo, pomimo upływu czasu, czuję jakby to było wczoraj... pamiętam wszystko, każdy szczegół najmniejszy... I choć boli już inaczej to ci±gle boli, ci±gle pytam dlaczego??? Pogodzić się z tym wszystkim nie można. Tyle nas ominęło, tyle nam zabrano...
Czasem mam też wrażenie, że w jakim¶ schizofrenicznym ¶wiecie żyję i to boli bardzo... Gratuluj± mi narodzin drugiego synka a przecież to mój trzeci synek. Już zapomnieli? Tak mało czasu im wystarczyło? Dla nas to okrutne, bo to jedyna wersja życia jak± dostali¶my i w niej jest i zawsze będzie grób naszego dziecka. Tak kłopotliwy i niewygodny dla wielu. Dobrze, że nie wszystkich.
Franusiu, mój synku najstarszy. Mój Kochany... boli jak bardzo "okradziono" nasze życie, boli że nigdy nie dowiem się jakie ono by było z Tob±.
Dobranoc Skarbie mój słodki, całuję do snu....((*)) mama Franusia (7.03.2010 -14.04.2010) oraz Stasia, Julka i Wojtusia Moje Skarby! http://franciszekjakubkoziol.pamietajmy.com.pl
|