Dziękuję za pamięć o Franusiu. To już dziewiętna¶cie miesięcy od tamtej ¶rody... Czasem nachodzi mnie taka my¶l, gdzie byliby¶my teraz gdyby tej ¶rody nie było. Wszystko jest jedn± Wielk± Tajemnic±, której człowiek nigdy nie pojmie, przynajmniej tutaj.
Zostało nam próbować żyć tym życiem jakie mamy teraz...
Franusiu, Syneńku.... ((*))((*))((*))((*))((*))((*)) .... mama Franusia (7.03.2010 -14.04.2010) oraz Stasia, Julka i Wojtusia Moje Skarby! http://franciszekjakubkoziol.pamietajmy.com.pl