...min±ł rok. Najdłuższy rok mojego życia. Dla mnie ¶wiat jakby się zatrzymał, jakbym utknęłam w roku 2010, ci±gle mi się wydaje że jest jeszcze tamten rok, bo tyle rzeczy miało się wydarzyć. Tamten rok nie miał lata, nie miał też jesieni, ¶wi±t też nie miał...
Tamt± wiosnę ledwo pamiętam, wiem że drzewa zaczynały się rozwijać. Wiosna już chyba nigdy nie będzie dla mnie wiosn±...
Min±ł rok, tylko rok a my zmienili¶my się zupełnie. Człowiek w jednym momencie dorósł, dojrzał, zrozumiał więcej, więcej niż by chciał...
Ciężko odnaleĽć się w codzienno¶ći po takich do¶wiadczeniach, niby życie to samo a jednak zupełnie inne dla nas. I boli, że nie zawsze w tym życiu jest miejsce dla nas.
Był to rok, który nauczył że nawet najbliżsi potrafi± uciec, który pokazał jak boli samotno¶ć...
Rok pełen tęsknoty, żalu, bólu, buntu...
Ale też rok gdzie zobaczyłam jak± potęg± jest miło¶ć, jak± warto¶ci± jest przyjaĽń, jak± łask± jest wiara.
Syneczku, to dzięki Tobie mamy siły, żeby żyć i wła¶nie dla Ciebie próbujemy żyć. Kochany każd± wspóln± chwilę, każde Twoje spojrzenie, każdy dotyk Twojej r±czki, każdy nasz pocałunek, każd± modlitwę przy Twoim łóżeczku...
Każdy Twój płacz i ból...
Każdy dzień i każd± jego minuktę,
...wszystko mam w sercu.
Dziękuję Skarbie, za wszystko Ci dziękujemy...
Nasz Syneczku.
((*))((*))((*))((*))((*))((*))
mama Franusia (7.03.2010 -14.04.2010) oraz Stasia, Julka i Wojtusia
Moje Skarby!
http://franciszekjakubkoziol.pamietajmy.com.pl
|
Re: Nasz ukochany Franu¶ - PIERWSZA ROCZNICA
