Mój syn nie żyje już 5 rok, a ja nie mogę przestać płakać. Nie wiem czy kiedyś to się zmieni. Nie ma dnia abym nie hamowała łez. Staram sie odganiać wspomnienia. Ale nawet jak mi się uda, wybucham w innym dniu ze zdwojoną siłą. Ciągle bardzo tęsknię. Nawet jak to pisze połykam łzy. WIem, że to nie jest dla Ciebie pocieszenie. Ale napisałam Ci to, abyś była świadoma, że tak już zostanie na zawsze. My osierocone MATKI. Co z nami będzie?
|
Re: Mój kochany Kamil
