 terminacja | |
|
magda3
21-10-2009 19:15 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Witam
ponownie, dziewczyny jak znosicie strate swoich dzieci?Ja juz nie wytrzymuje niedługo bedzie
dzien wyznaczonego terminu porodu 27.10miał urodzić sie moj piękny synek Marcyś, ale tak nie
będzie.Boję sie tego dnia, mam do siebie żal i czuje ból ze zdecydowałam sie na
terminacje.Mam pytanie do was jeszcze jak z waszą wiarą czy wierzycie w Boga, ja chodze do
kościoła ale nie przyjmuje komuni św.boje sie pojśc do spowiedzi.Nie wiem moze zle zrobiłam,
może Bóg wie których rodzicow obdarować takimi dziećmi jakimi są nasze aniołki(chodzi mi o
dzieci z wadami)Nie wiem co pisać,poprstu czuje potrzebe zeby sie z kims
podzielić.Przepraszam za chaotyzm.Zapalam światełko dla naszych aniołków(*)(*)
|
|
Ostatnio zmieniony 21-10-2009 19:22 przez sarna3 |
| Re: WITAM | |
|
Wera
21-10-2009 19:24 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Witaj! Bardzo mi przykro
że twoje dziecko było chore. Nie wiem jak to jest w twojej sytuacji bo w takiej nie byłam.
Moja córeczka urodziła się martwa w 36tc. Była zdrowa. Myślę, że Bóg nie ma z tym nic
wspólnego że akurat Twoje dziecko było chore. Nie powiem ci co powinnaś zrobić, jeśli
czujesz taką potrzebę idź do kościoła i porozmawiaj z Bogiem. Ja tak robiłam wiele razy
nieraz miałam wrażenie że prowadzę monolog, że nikt mnie tam nie chce wysłuchać. Jednak On
tam jest i usłyszy, pomoże, wybaczy...Przytulam.
mama
Aniołka(25.04.2005r. 8tc)
Helenki ur-zm.25.03.2009r.36tc
Iskierki(20.02.2012r. 7tc) i ziemskiej trójeczki
|
|
|
| Re: WITAM | |
|
mamaM
21-10-2009 19:27 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Magdo u mnie to
jest różnie, jednego dnia lepiej innego gorzej. Ja przewidywany termin mialam 28 wrzesnia,
Mikolaj urodzil sie w czerwcu, też był bardzo chory. We wrzesniu poszlam do niego na
cmentarz, zapalilam znicz, pomodlilam sie. Wieczorem wtulilam sie w meza i dlugo plakalam.
Kazdy dzien jest inny, są takie że płakałabym od samego rana, są takie że uśmiecham się
nawet na cmentarzu.
W Boga wierze, byłam na Niego przez chwile obrażona ale mi przeszło,
mam nadzieję że w najbliższym czasie da mi dzieciątko, ziemskiego brata lub siostrę dla
mojego Aniołka Mikołaja. Wkońcu mam teraz u Niego swojego małego człowieczka :)
Wiem
że jest cieżko...
Przytulam.
Światełko dla Twojego Maluszka [*]
Mama Mikołaja(ur.zm.24tc)
(*)(*)(*)
http://mikolajjarzyna.pamietajmy.com.pl
|
|
Ostatnio zmieniony 21-10-2009 19:29 przez olka |
| Re: wada | |
|
magda3
22-10-2009 09:14 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Witam mój synek mial
agenezję ciala modzelowtego i NT,pewno powiesz mi że dzieci z tą wadą żyją -tak wiem, ale
bałam sie co będzie z moim dzieciątiem jakie bedzie go czekało życie i jak bedzie mu ciężko
w życiu kiedy to mnie zabraknie zapalam płomyk dla mojego aniołka(*)(*)
|
|
|
| Re: terminacja | |
|
angel.mp
21-10-2009 20:30 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Witaj
madziu3 jeśli masz ochotę pogadać to pisz angel.mp@interia.pl
Ja miałam żal do Boga do
siebie obwiniałam się za chorobe mojej córeczki . Ale wiem że będąc z Bogiem jestem bliżej
mojego Aniołka.
Pamietaj i kochaj to jedyne co możemy teraz zrobić
angel.mp
Mama Emikli (+02,10,2009)aniolkowych kruszynek (+10 tydz) (+7 tydz )(+ 5 tydz) i ziemska mam Eryka
Ciocia aniołka Natanielka(+14.11.2012 )
http://emilkapiniaz.pamiet
|
|
|
| Re: terminacja | |
|
andzias2
21-10-2009 21:10 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Droga
Magdo,bardzo wspolczujeTobie straty syneczka, ale takze tego zemusialas stanac przed takim
wyborem. To jest okropne ze matka,ktora nosi ukochane dziaciatko pod sercem musi podejmowac
takie decyzje. Staraj sie nie myslec o tym czy postapilas slusznie czy nie,tylko staraj sie
myslec,ze Twoj syneczek jest szczesliwy TAM.Moja wiara w Boga po smierci Olguni wzmocnila
sie, wierze,ze jest blisko Boga,ze jest szczesliwa i ze nadejdzie taki dzien kiedy bedziemy
juz razem na wieki.Jesli chodzi o spowiedz to zalezy od tego do jakiego ksiedza mialabys
isc, jesli znasz jakiegos fajnego,wspolczujacego, takiego ,ktory stara sie zrozumiec
drugiego czlowieka , to czemu nie. Nie wiem skad jestes, ja jestem z Poznania i znam jednego
super ksiedza, zawsze wracalam od niego podbudowana, mowilam mu o wadzie mojej coreczki
jeszcze jak bylam w ciazy, bylam tez u niego po jej smierci i zawsze cieszylam sie ze moglam
z nim porozmawiac.
Ania mama Olguni ur.04.02.2009-zm.07.04.2009, Amelki ur.2006 i małej nadzieji-Noemi 11.03.2010
|
|
|
| Re: terminacja | |
|
uliczka7711
21-10-2009 23:07 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Witaj, ja również zadaje sobie pytanie jak to z tym wszystkim jest, z jednej strony to ja
czuję się poszkodowana bo to mnie trafiło się chore dziecko, to ja musiałam podjąć trudną
decyzję, z drugiej strony to ja jestem tą złą bo ja zadecydowałam o terminacji, ja zabiłam i
mnie Bog powinien ukarać ale czy jest gorsza kara od tej co przeżyłam, to co się stało będę
pamiątać do końca życia, każdego dnia mam wrażenie że Bóg to mnie jeszcze ukaże, ale
chciałabym żeby to mnie ukarał a nie moje dziecko którego tak bardzo pragne, może właśnie
ukarze mnie w ten sposób że już nigdy nie będę miała następnego dziecka.W całej tej historii
nie widzę żadnego sensu, gubię się i nie wiem z kim mam rozmawiać, księdza się boję, Bóg
być może wysłucha mnie a co dalej...?
|
|
|
| Re: terminacja | |
|
jolek
22-10-2009 06:49 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Terminacja to
bardzo trudna decyzja -dialog z Bogiem też jest trudny ,ale chyba bardzo potrzebny .
Twój
synek wie ,że bardzo GO kochasz -poprostu to czuje i On kocha Ciebie .
Pielęgnuj swoją
miłość -bo ON jest częścią Ciebie i tak będzie do końca.
Twojemu synkowi posyłam
migoczące światełko (*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)(*)
Ciebie przytulam bardzo mocno
mama Kasieńki
|
|
|
| Re: terminacja | |
|
karolina_23
22-10-2009 08:09 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Droga Magdo... pamiętaj, że Bóg jest miłosierny i wybacza nam
wszystko... Czasami w pośpiechu, lub za czyjąś namową robimy różne rzeczy, które niekiedy
później żałujemy. Kiedyś na tym forum chciałam kogoś odwieść od terminacji bo nie chciałam,
by ta osoba kiedyś tego żałowała, ale źle zostałam zrozumiana - może nie takich słów użyłam
jak było trzeba.
Trzymaj się, pamiętaj, że twój aniołek zawsze będzie z Tobą i mocno cię
kocha - tak mocno jak ty jego.
Mama Aniołka Mateuszka (+ 24 paź. 2007), Amelki (31.12.2008) i Agatki (16.07.2011).
|
|
Ostatnio zmieniony 22-10-2009 08:10 przez karolina_84 |
| Re: terminacja | |
|
buleczka
22-10-2009 09:07 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Witaj
Madgo,
oczywiście że podjęcie decyzji o terminacji nie jest łatwą sprawą. I nawet jeśli
napiszę że nie powinnaś mieć do siebie żalu, to ten żal nie zniknie dopóki ty nie będziesz
tego chciała. Nie wiem jaką wadę miało twoje Maleństwo, ale skoro podjełaś tę decyzję to
napewno nie było innego wyjścia z sytuacji i sama doskonale o tym wiesz.
Ja byłam
najpierw zła na Boga, że wogóle do tego doszło, że moje ukochane i wyczekane dziecko jest
tak silnie obciążone wadą, wadą w którą chyba ja sama nie bardzo chciałam wierzyć gdy byłam
w ciąży. Że się dusi na moich oczach a ja nic nie mogę zrobić aby mu pomóc, właściwie to
nikt nie może, nawet lekarze.
Były czasem wyrzuty sumienia, że myślałam w ciąży tylko o
sobie. Chciałam mieć dziecko, czekaliśmy na nie ok3-4 lat. Chcieliśmy bardzo go mieć, chyba
tylko Bóg jeden wie jak bardzo. Tak bardzo że nie wykonaliśmy terminacji, uczepiliśmy się
tych słów, tych lekarzy którzy twierdzili że to nic poważnego, że będzie dobrze. Pojawiły
się wyrzuty że przez mój egoizm i chęć posiadania mój Synek teraz cierpi, że może dla jego
dobra trzeba było wtedy słuchać uważniej i zaufać innym, bo wtedy to tylko ja bym cierpiała
a nie ja i mój Syn.
Nie wiem czemu my, nie wiem czemu on był takim dzieckiem 1:1.000.000,
nie intubacyjnym. Nie wiem czemu akurat nas to spotkało i wcale się nad tym nie zastanawiam,
przynajmniej teraz.
Nie zrozum mnie źle. Ja nie żałuje że Tomuś był ze mną, z nami,
bo w życiu nie byłam tak szczęśliwa jak z nim.
Ale w życiu nigdy też się tak nie bałam o
nikopgo jak o niego, nigdy tyle nie paliłam, i nigdy nie łykałam tylu środków na uspokojenie
co wtedy, choć one działały chwilowo ale wcale nie zmieniały uczuć i sytuacji, nie łatwo
jest patrzeć jak twoje dziecko umiera na twoich oczach, nie łatwo czekać i błagać żeby tym
razame również zaczoł żyć. Nie łatwo słuchać jak mówią że twój syn powinien nie wychodzić z
OIOM ale w sumie dla niego to bez różnicy bo szansa na przywrócenie go do życia po
reanimacji zależy wyłącznie od niego i jest taka sama na śródku ulicy jak na OIOM, czyli
prawie żadna.
Mój Syn odszedł bo odejść chciał bo mu na to pozwoliłam, kazałam mu wybrać
i żyć tam gdzie chce, a on poprostu umarł, więc najwyraźniej tam jest lepiej. W to wierzę i
chcę wierzyć.
Jestem wdzięczna, że mój Syn żyć dla mnie chciał, bo to był dla niego
cholerny wysiłek, a żył 8 m-cy. Za każdą sekundę dziękuję każdego dnia, i każdego dnia
przepraszam że żyć mu kazałam w tej męczarni.
Teraz mało się udzielam na forum ale
wcześniej dużo pisałam w swoim i w innych wątkach, jeśli masz ochotę to je odszukaj i
poczytaj jeśli to ci pomoże.
Jeśli chcesz to pisz, odpiszę choć bywam
sporadycznie.
Pozdrawiam cieplutko i życzę dużo siły
buleczka
Mama Tomcia (22.06.2007 - 14.02.2008)
http://tomuskaczorowski.pamietajmy.com.pl
|
|
|
| Re: terminacja | |
|
magda3
22-10-2009 09:25 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
witam,wiesz po
przeczytaniu twojego postu mam do siebie żal ze tak postąpiłam jestem wyrodną matka skazując
swoje dziecko na śmierć.powiem ci tylko że urodziłam go sama w szpitalnym kiblu to nie do
opisania przeżycie, a stało sie to dlatego bo położna chciała jeszcze spać a mi powiedziała
ze jeszcze nie krwawie i poszla dalej spac.Trzymałam moje maleństwo jeszcze żywe patrzyło
tak na mnie litościwie jakby mi chciało powiedziec mamusiu czemu to zrobiłaś:(Był takim
ślicznym chłopczykiem
|
|
|
| Re: terminacja | |
|
buleczka
22-10-2009 13:30 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Magdo,
źle mnie zrozumiałaś. Nie masz najmniejszych powodów aby mieć do siebie żal.
Wbrew pozorom dałaś dziecku lepsze życie niż tu miałoby kiedykolwiek. I sama wiesz o tym
doskonale!
Jesteś katoliczką i wierzysz w Boga, wnioskuję z tego co pisałaś. A zatem
wiesz doskonale że życie na ziemi jest chwilowym pobytem, dla jednych krótszym a dla innych
dłużym. Wiesz też że pierwi ludzie trafili na ziemię za karę, po to aby zatęsknić za Bogie,
aby docenić to co stracili, aby odbyć tu karę po której wrócą do Domu, do Ojca i do Raju,
który dla nich stworzył. Nigdzie nie ma mowy że to życie miało być sielanką trwającą
wiecznie. Śmierć jest zatem powrotem do Domu, jest nieunikniona i czeka każdego z
nas.
Twoje Dziecko poprostu wróciło tam wcześniej, i napewno jest bezpieczniejsze niż tu
z Tobą byłoby kiedykolwiek, bo tam nie ma głodu, krzywdy i cierpienia.
Może to głupio
zabrzmi, ale tak właśnie myślę.
Owszem podpisałaś zgodę na terminację ciąży co
spowodowało niewątpliwie wczęśniejszą śmierć twojego Malęństwa.
Ale czym niby różnisz się
ode mnie?
Ja urodziłam Dziecko, walczyłam o jego życie. Patrząc z perspektywy czasu - jak
ślepy, głuch i niekumaty debil nie chciałam wierzyć w to co mówią, choć doskonale wiedziałam
co do mnie mówią.
Tomek dusił się prawie codziennie. Wiem jaki to widok, gdy trzymasz
dziecko w ramionach a ono patrzy na ciebie, takim słodkim błagalnym ale i radosnym
sspojrzeniem, patrzy na Mamę i uśmiecha się, ty skaczesz do góry z radości i szczęścia, a
ono za chwilę robi się szare, fioletowe, szare, szare aż staje się zielone i czujesz jak
serduszko bije wolniej, wolniej aż bić przestaje. Masakra to mało powiedziane... I chyba nie
ma takich słów które mogą opisać to co wtedy się czuję. I o tym też wiesz.
Ty panikujesz
a wszyscy mają to w dupie "jak będzie chciał żyć to żyć będzie".
Mówisz że
jesteś wyrodną Matką bo podpisałaś zgodę na terminację.
To ja też jestem wyrodną Matką bo
niewątpliwie sama skazałam Syna na śmierć, jakby na to nie patrzeć. Podpisałam 29.01.2008
zgodę na wykonanie tracheotomii. Podpisałam choć wiedziałam że mój Syn ma raptem 5% szans na
przeżycie zabiegu, 5% że jeszcze zobaczę go żywego.
Uwierz mi, żadnym pocieszeniem jest
fakt że nie było innego wyjścia, że bez tego zabiegu mógł umrzeć w każdej chwili, bo
codziennie umierał i ożywał, żadnym pocieszeniem jest fakt że lekarze przynieśli ten papier
ze łzami w oczach prosząc o podpis, i żadnym pocieszeniem jest fakt że się wachałam, że
trzesły mi się łapy i płakałam. Nic nie zmieni tego że to podpisałam, nawet fakt że bez tego
i tak by umarł.
Zmiana sytuacji nie zmienia rzeczywistości i wcale nie jest z nią
łatwiej.
Zrobiłam to samo co ty, tyle że parę miesięcy później.
Wierzę że to
spojrzenie, którym patrzył na mnie ostatni raz, i to samo które miało w oczach twoje
Maleństwo, to jedynie miłość którą do nas czuły nasze Dzieci i podziękowanie za okazane im
czucie dopóki były z nami.
buleczka
Mama Tomcia (22.06.2007 - 14.02.2008)
http://tomuskaczorowski.pamietajmy.com.pl
|
|
Ostatnio zmieniony 23-10-2009 17:34 przez buleczka |
| Re: terminacja - magda3 | |
|
anna21
11-01-2010 10:00 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Witaj,
Doskonale cię rozumiem.tez przeszłam piekło
terminacji ciązy. Też urodziłam w nocy pod prysznicem ponieważ położna kazała mi czekać aż
mi wody odejdą. Nie docierały do niej informacje że mam BEZWODZIE i z tego powodu tam się
znalazłam. Ze wody nie odejdą bo ich nie ma. Prosiłam by wezwała lekarza - nie zrobiła tego
bo była noc. Dopiero o 4 nad ranem gdy stałam naga zakrwawiona w brodziku i rodziałam -
położna przyszła zaspana i zrobiła awanturę. Nigdy nie czułam się tak beznadziejnie jak
wtedy. Trudno opisać co czułam. Wstydziłam się komukolwiek o tym opowiedzieć bo położna
poprostu mnie upokorzyła i upodliła dając do zrozumienia jak wszystko zależy od niej. Terez
widzę że nie byłam wyjątkiem. Zastanawia mnie tylko gdzie one miały serce? Przecież to
właśnie kobiety powinny nas rozumieć i wspierać, pomagać. Cierpiałam 14 godzin ból
fizyczny jeszcze gorszy psychiczny. A cierpienia są tym większe kiedy wiesz że nie
przytulisz dziecka do siebie.
Straciłam synka.
Bardzo tęsknię i cierpię
nadal.
Dziś powinnam mieć duży brzuch i jeszcze 6 tygodni do porodu przed sobą.
Czuję
pustkę i żal.
anna21
|
|
Ostatnio zmieniony 11-01-2010 10:19 przez anna21 |
| Re: terminacja | |
|
patrycja grzybowska
11-01-2010 14:21 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
kochana trzymaj sie , bedzie dobrze , musisz miec siłe dla Aniołka
mama- ANDRZEJKA ur.w 24 tyg.ciązy (ur.30.11.2006- zm. 3.12.2006)
mama 6 letniej Amelki
i malutkiego Antosia
|
|
|
| Re: terminacja | |
|
jolek
11-01-2010 15:30 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Aniu -Magdo
bardzo mi przykro -nasza rzeczywistość w szpitalach jest okrutna ,a ludzie tam pracujący
-chyba w większości powinni nosić czarne fartuchy (choć wiem są wyjątki i dla tych wyjątków
ukłon)
Decyzja którą musiałyscie podjąć była bardzo trudna ,ale wiem ,że Wasze dzieci są
częścią Was i kochają Was bardzo .
Przytulam Was dziewczyny bardzo mocno do serducha i
życzę sił tych fizycznych i psychicznych .
Dla Waszych dzieciaczków zapalam światełka we
wszystkich kolorach
tęczy.
(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)
(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)~(*)
~(*)~(*)
mama Kasieńki
|
|
|
| Re: terminacja do magdy | |
|
atusia13
11-01-2010 17:23 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
To
prawda często mamy do czynienia w szpitalach z osobami bez powołania, co powoduje, że
czujemy się bez pomocy, zostawione same sobie. Ja szukałam wsparcia w 4 szpitalach , nikt
nie chciał mnie przyjąć do porodu gdy dowiedzieli się, że dziecko jest z wadą mózgu bez
szans na przeżycie porodu. Nie powinnam może zabierać tu głosu, bo ja nie terminowałam
ciąży. Domyślam się co czułaś, to straszne gdy się dowiadujesz o wadzie i to takiej nie
dającej szans. Nie wiem jak masz żyć dalej o tym nigdy nie zapomnisz. Któraś z mam
proponowała Ci spotkanie z księdzem, to dobry pomysł i nie wiem czy nie jedyny, który z
czasem na pewno pomoże dalej żyć.
Beata
Mama Marcelka z wadą letalną ur.14.05.2009 - zm 24.03.2011 http://funer.com.pl/epitafium,marcel-wysocki,5849,1.html
|
|
|
| Re: terminacja | |
|
zwyklababa
09-01-2016 22:48 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
hmmmm... nie wiem czy ten temat jest jeszcze aktualny, czy ktoś to czyta albo odpowie. Szukam osób, które przeszły to co ja i mogą mnie zrozumieć. Póltora miesiąca temu urodziłam martwą córeczkę bo podpisałam zgodę na przerwanie jej życia we mnie. W 20 tygodniu ciąży. Rodziłam ją długo. Urodziłam nad basenem w sali na podłodze. Dwa łyżeczkowania. Potem okazało sie, ze nieskuteczne, kolejny szpital, kolejny zabieg. Żyję, moja córka nie. Gdy się obudziłam z narkozy czułam ulgę. Jakby się nic nie stało. Jakby wszystko mogło wrócić do normy. Nie mogło. I nie wróci. Już nigdy nie będę taka jak przedtem. Taka jak przed Jej śmiercią. Ludzie, którzy nie znają mnie takiej, jaka jestem po Jej śmierci nie znają mnie wcale. Bo zmieniło mnie to na zawsze.
Są różne dni. Na poczatku było strasznie dużo płaczu, bezsenność, razem przepłakane noce. Potem czasem spokój wiekszy, czasem przepłakane znowu.
Szukam osób które przeszły to samo, które wiedzą jak to jest, czują to co piszę.
Jedno wiem. Chociaż strasznie żałuję, chociaż decydowałam częścia siebie, tą racjonalną, to tego się już nie da odwrócić. Bo Ona już nie żyje i nigdy nie będzie żyła.
Bardzo ważne dla mnie było, ze byłam u spowiedzi, otrzymałam rozgrzeszenie. Wiem że jest Jej dobrze u Kogoś, kto potrafi Ją kochać tak, jak ja nie umiałam. Wiem też że Pan Bóg nie patrzy na mnie jak na k0goś gorszego. Ale ja patrzę. Czuję się gorszym gatunkiem człowieka, bo nie potrafiłam wygrać walki ze sobą zeby moje dziecko miało szansę sie urodzić wtedy, gdy miało.
Ciężko. I niby łatwiej ale nie łatwiej. Inaczej.
|
|
|
:: w górę ::
|
