 Minęło tyle lat............ a serce ciągle łka | |
|
KRYSTYNA
31-07-2008 22:18 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Moja historia rozpoczyna się w 2000 roku ....... Nowy Wiek , nowe
nadzieje i nasz ogromna radość że po kilku latach małżeństwa będzie z nami nasz wymażona i
wyśniona kruszyna. Ciągle wircący się bobas który nie daje mi odpocząc nawet na chwilę. Boże
co to były za códowne chwile. Niestety jak się później okazało miały skończyć się tragicznie
i to pod okiem specjalistów którzy nie chcieli słuchać tego co mam do powiedzenia, że coś
jest nie tak, że dzicko nagle zaczęło być ospałe, że ja czuję że dzieje się coś złego
........( ponieważ miałam w pierwszej ciąży zatrucie ciązowe od 30 tc przebywałam w
szpitalu) ....................... i 04.04.2000 r 38 tc cisza .......... KTG milczy.....
lekarze wzruszają ramionami.....już za późno na co kolwiek.....06.04.2000 r. o godz. 22.10
urodził się Kubuś - nasz wyczekiwany, wysniony synek rodził się już martwy. Najgorszemu
wrogowi nieżyczę tego co my wtedy przeżyliśmy. Za tydzień miało być cesarskie cięcie ze
względu na gestose. Tylko ja do tej pory nie mogę zrozumieć dlaczego lekarze traktowali mnie
jak panikarę a choć przez chwilę nie posłuchali tego co mam do powiedzenia, zresztą położne
również nie są bez winy. Kilka miesięcy później zaszłam ponownie w ciążę i tym razem chyba
według Boga nie zasłużyłam na to aby cieszyć się moim maleństwem - Agusia przyszła na świat
również już jako aniołek 08.08.2001 r o godz 10.50 . W 33tc z niewiadomych przyczyn zanikło
tętno.
Kolejny raz zawalił się cały świat. Pamiętam że będąc którejś październikowej
niedzieli w kościele na mszy akurat trafiłam na chrzest. Chrzciła moja koleżanka, po kilku
minutach musiałam wyjść ponieważ niezależnie odemnie łzy lały mi się strumieniami i nie
umiałam nad tym zapanować. Bo przecierz był to czas że gdyby było wszystko dobrze to mógłby
być nasz chrzest - naszej Agusi. Długo nie mogłam dojś do siebie, nie mogłam oglądać filmów
z udziałem dzieci, nie mogłam przbywać tam gdzie bawiły się dzieci albo mamy spacerowały z
wózkami bo zaraz płakałam. Męczyły mnie sny o dzieciach. Ciągle śnił mi się sen, który
pamiętam do dziś że stoję nad ogromnym potokiem na bardzo wysokim brzegu, ciemność w około i
tylko na drugim brzegu widzę dwie maleńkie, białe postacie wołające mamusiu...a ja nie mogę
ich dotknąć pomimo, że wyciągam ręce i chcę je przytulić. Ktoś kto nie przeżył takiej
tragedi nigdy nie tego nie zrozumie.
Po szeregu badań, biopsji i innych rzeczy z których
i tak nie doszukano się przyczyny naszych tragedi - tzn. drugiej ciży ponieważ pierwasz
ciąża zakończyła się tragicznie tylko i wyłącznie z winy lekarzy że nie zareagowali a tętno
zanikło z powodu zaciśnięcia się węzła na pępowinie - zdecydowaliśmy się po raz trzeci.
Trafiłam tym razem na wspaniałą Paną doktor , która prowadziła moją ciążę od 28 tc
przebywałam już cały czas w klinice pod ścisłym nadzorem lekarzy i tak w 1 dniu 33 tc
przyszła na świat nasz kruszyna Oliwia. Tym razem lekarze posłuchali moich przeczuć że
dzieje się coś niedobrego z dzieckiem mimo że dopler nie wykazywał nic niepokojącego. Tylko
jakiś wewnętrzny głos mówił mi że jeżeli lekaże nie powezmą natychmiastowej decyzji o cc to
dziecko nie przeżyje do rana i dzicko nagle bardzo się uspokoiło, nie kopało, nie
wierciłosię.... a muszę przyznć że dała mi popalić w brzuszku - i 30.03.2003 r o godz. 00.25
przyszła na świat nasza córeczka.
W tym roku skończyła 5 lat jest wspaniała, mądra,
śliczna i wogóle cudowna.
Po urodzeniu jeszcze jak się okazało czekała nas kolejna walka
o jej życie. Najgorsze co pamiętam to uczucie bezsilności. Choć czasem jej życie wisiało na
włosku to starałam się wierzyć że będzie dobrze chocaż czasem brakowało mi już sił. Ale mimo
wszystko jest dobrze. Nikt nawet nie chce wierzyć że nasze dzicko urodziło się jako
wcześniak. Jest wysoką( najwyższą ze swojego rocznika w przedszkolu)śliczną i bardzo
rozgarniętą dziewczynką. Powoli zaczynamy się zastanawiać nad rodzeństwem dla niej ale
narazie jest to bardzo trudna decyzja.
Mimo że od naszych tragedi minęło już wiele lat to
wspomnienia powracają jak bumerang wyciskając łzy - tak jak przez cały ten czas kiedy piszę
ocieram łzy, które cały czs płyną po policzkach. Czas tak naprawdę nie goi ran on je może
tylko zabliźnia, ale i tak często się otwierają i bardzo bolą. I ciągle nasuwa się pytanie :
Dlaczego??????????????????????
Gdyby coś jeszcze stało się mojej córeczce Oliwi to
chyba nie miałabym już po co żyć. Pomimo kochającego i bardzo dobrego męża - pustka byłaby
zaduża................................
Krystyna mama Aniołka Kubusia (+ 38 tc) Aniołka
Agusi (+33 tc) i cudownej, kochanej Oliwii.
|
|
|
| Re: Minęło tyle lat............ a serce ciągle łka | |
|
dziunka
01-08-2008 08:21 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Witaj
Bardzo rozumiem twoja strate ;ja rowniez stracilam coreczke w
26tc;przez wysokie cisnienie 195/220;i tez rodzilam moja coreczke ktora zasnela mi w
brzuszku;duzo w tym winy lekarza ;jednak nie tracilam nadziei myslaalam jednak ze sie obudzi
cala dobe leazalam z nia w brzuszku dotykalam brzuszek ruszlam nim by Amelka sie poruszyla
;jednak rano lekarz przyszedl zrobil ponowne usg i uslyszlam po raz drugi serduszko nie
bije!!!!!!!!!!!!!
Jak sie dowiedzialam ze bede musiala urodzic doznalam szoku ;jak
rodzic???zapytalam blagalam o cc o to by mnie uspali zrobili ze mna cokolwiek jednak nie
chcieli tego sluchac;dostalam czopek i czekanie na bole ;tak jak piszesz nikomu rowniez tego
nie zycze;tej swiadomosci ze nie uslyszysz placzu.......;po porodzie widzialam Amelke chodz
bardzo sie balam byla czysciutka sliczna wazyla 650gr 32cm .........
Pogrzeb nastepne
straszne przezycie dla calej rodziny dla mojej coreczki 7-letniej ktora tak oczekiwala
siostrzyczki;;
Pokoik po dzien dzisiejszy jest i bedzie lozeczko mebelki ciuszki;ja tez
nigdzie nie chodze tam gdzie sa malutkie dzieci jak slysze placz takich malenstw serce mi
peka ;jak slysze ze kolezanki zachodza w ciaze jest zal dlaczego ja nie moge!!!
po
porodzie po 2ms zaczelimy strania bo nie wyobrazam sobie nie miec dziecka okazalo sie ze
nasze starania sa na marne ;wyniki wykazaly w miedzy czasie ze mam tarczyce niedoczynnosc
hashimoto ;kolejny szok ;pytanie ile jeszcze ;jak dlugo dlaczego ja!!!minelo pol roku
marzylam by juz miec w brzuszku moja kruszynke....jednak nie jest mi to dane
Sciskam
mocna o jestem z Toba
Mama Aniolka 27.01.2008
dziunka
|
|
|
| Re: Minęło tyle lat............ a serce ciągle
łka | |
|
Janoula
08-08-2008 22:33 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
Krystyno,
I ja mialam gestoze... stracilam mojego
Krzysia w 28 tygodniu ciazy... bardzo wysokie tentno 220/ 140... Krzysieniek zyl 14
godzin.... a lekarze tylko mi tlumaczyli, ze "piorun dwa razy w to samo drzewo nie
strzela",... ze "to dotyczy tylko pierwszych ciaz"..... JA WIEDZIALAM ZE TAK
NIE JEST!!!! Ze to co oni pleta jest absurdem, brakiem wyksztalcenia! Brakiem wrazliwosci i
dociekliwosci skad sie bierze gestoza!!!! Tak mi przykro, ze Ty przechodzilas przez to dwa
(3?) razy!!!! Ciesze sie z Twojej zyjacej na ziemi coreczki i wierze ze doczeksz sie jeszcze
na rodzenstwo dla niej na ziemi.
Kochana - jakbys chciala ze mna popisac troche o
gestozie - ja juz pisalam na stronach dlaczego - ale zapraszam prywatnie
joanna.bajek@yahoo.pl
u mnie minelo zaledwie 7 i pol miesiaca.... serce lka... chyba
nigdy nie przestanie.
Asia
mama Krzysia (*+27.12.2007)
|
|
|
| Re: Minęło tyle lat............ a
serce ciągle łka | |
|
patrycja grzybowska
08-08-2008 23:21 |
[ ]
[Odpowiedź] [Widok uproszczony]
|
nikt nas nie zrozumie jak my same nawzajem
ściskam mocno
mama- ANDRZEJKA ur.w 24 tyg.ciązy (ur.30.11.2006- zm. 3.12.2006)
mama 6 letniej Amelki
i malutkiego Antosia
|
|
|
:: w górę ::
|
